امپراتریس گمه‌ای - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

امپراتریس گمه‌ای
امپراتور ژاپن
سلطنت	۷۰۷–۷۱۵
پیشین	امپراتور مومو
جانشین	امپراتریس گنشو
زاده	۶۶۰
درگذشته	۲۹ دسامبر ۷۲۱ (۶۱ سال) نارا (ژاپن)، ژاپن
آرامگاه	Nahoyama no higashi no misasagi (Nara)
همسر(ان)	Prince Kusakabe
فرزند(ان)	Prince Karu (امپراتور مومو) Princess Hidaka (امپراتریس گنشو)
پدر	امپراتور تنجی
مادر	Soga no Mei-no-iratsume

ملکه گِمّه‌ای (۶۶۱ تا ۲۹ دسامبر ۷۲۱) (به انگلیسی: Empress Gemmei) (به ژاپنی: 元明天皇) چهل و سومین فرمانروای ژاپن بود. او پنجمین زنی بود که بر تخت امپراتوری ژاپن نشست. دوران حکومت او از سال ۷۰۷ تا ۷۱۵ میلادی بود. پیش از رسیدن به مقام امپراتوری نام او آبه‌هیمه بود.

گِمّه‌ای چهارمین ملکه از هشت ملکه در طول تاریخ ژاپن بود.

روایت سنتی[ویرایش]

قبل از به قدرت رسیدن نام شخصی او آبه هیمه بود.

ملکه گِمّه‌ای چهارمین دختر امپراتور تنجی بود و خواهر ناتنی کوچکتر ملکه جیتو از یک مادر متفاوت بود. مادر او، می نو ایراتسو (همچنین به عنوان سوگا هیمه شناخته می‌شود)، دختر " اودایجین نو کارو نو یاکادا نو ایشیکاوا نو مارو " بود (او همچنین به عنوان سوگا یامادا نو او اومی شناخته شده بود).

رویدادهای زندگی گِمّه‌ای[ویرایش]

گِمّه‌ای همسر ولیعهد کوزاکابه نو میکو، پسر امپراتور تممو و ملکه جیتو بود. پس از مرگ پسرش امپراتور مومو در سال ۷۰۷، او به تخت نشست. او به این جهت به این مقام رسید که پسر امپراتور مومو یعنی نوه او، هنوز برای تصدی مقام امپراتوری بسیار کوچک بود و قادر به انجام مسئولیت‌های امپراتوری نبود.

• ۱۸ ژوئیه ۷۰۷: امپراتور مومو تنو در یازدهمین سال سلطنتش درگذشت و جانشینی او به مادر امپراتور تعلق یافت تا نایب تاج و تخت نوه خود باشد. مدت کوتاهی پس از این، ملکه گِمّه‌ای به امپراتوری رسید.
• سال ۷۰۷: معادن مس در موساشی حوالی توکیوی کنونی کشف شد.
• سال ۷۰۸: نام دوره به مناسبت امپراتوری گِمّه‌ای و کشف معدن مس به " وادو " تغییر پیدا کرد با این توضیح که در زبان ژاپنی " دو " (铜) به معنای مس است و ترکیب آن با " وا " (از ریشه باستانی چینی در زبان ژاپنی) باعث ایجاد واژه مرکب جدید " wado " به معنی" مس ژاپن " می‌شود.
• ۵ می سال ۷۰۸: نمونه‌ای از مس تازه کشف شده موساشی به بارگاه گِمّه‌ای که آن موقع به طور رسمی به عنوان مس " ژاپن " شناخته می‌شد ارائه شد. ضراب‌خانه‌ای نیز در استان اومی تأسیس شد.
• سال ۷۰۸: فویجوارا نو فوهیتو به عنوان وزیر اعظم انتخاب شد. ایزو کامی مارو نیز به عنوان وزیر دوم یافت.
• سال ۷۰۹: یک قیام علیه حاکمیت امپراتوری در ولایت موتسو در استان اچیگو پدید آمد ولی با اعزام نیروهای نظامی در اسرع وقت شورش سرکوب شد.
• سال ۷۰۹: سفیرانی از شیلا (دودمانی در کره) وارد ژاپن شدند و خراج پرداخت کردند. آنها با فویجیوارا نو فوهیتو برای پیریزی دیدارهای آینده نیز ملاقات کردند.
• سال ۷۱۰: ملکه گِمّه‌ای محل اقامت رسمی خود را در نارا قرار داد. در آخرین سال سلطنت مومو، آماده‌سازی این بنای بزرگ آغاز شده بود، اما این کار قبل از مرگ امپراتور خاتمه نیافت. مدت کوتاهی پس از تغییر نام " ننگو " به " وادو "، حکم سلطنتی در مورد ایجاد یک پایتخت جدید در هیجو کیو در نارا واقع در استان یاماتو صادر شد. این از زمان‌های قدیم مرسوم بود که با آغاز هر حکومت جدید پایتخت نیز تغییر می‌کرد. با این حال، پایتخت امپراتور مومو تغییر نکرد و ترجیح داد به جای آن به کاخ سلطنتی فوجی وارا که توسط ملکه جیتو تأسیس شده بود انتقال یابد. کاخ ملکه گِمّه‌ای نارا نو میا نامگذاری شد.
• سال ۷۱۱ :کوجیکی در سه جلد منتشر شد. در این کتاب تاریخ ژاپن از دوره اساطیری خدایان تا روز ۲۸ از ماه اول سال پنجم سلطنت ملکه سویکو در سال ۵۹۷ شرح شده. امپراتور تومو با مرگش موفق به پایان نگارش این کتاب نشد. ملکه گِمّه‌ای، همراه با سایر مقامات دربار، اعتبار فراوانی برای ادامه و تشویق در انجام این پروژه صرف کردند.
• سال ۷۱۲: استان موتسو از استان دوا جدا شد.
• سال ۷۱۳ : استان تامبا از استان تانگو جدا شد. استان میماساکا نیر از استان بیزن جدا شد و استان هیوگا هم از استان اوسومی مستقل شد.
• سال ۷۱۳: کتاب فودوکی با فرمان سلطنتی آغاز به تألیف شد، نسخه‌هایی از اطلاعات پنج استان ژاپن در این کتاب هنوز وجود دارد. این کتاب اطلاعات تمام استان‌ها، شهرستانها، کوه‌ها، رودخانه‌ها، دره‌ها و دشت‌های ژاپن را در خود داشت. در این کتاب اطلاعاتی از گیاهان، درختان، پرندگان و پستانداران ژاپن نیز بود. این کتاب همچنین شامل حوادث مهم عصر باستان تا آن دوره ژاپن بود.
• سال ۷۱۳: جاده‌ای که استان مینو را به استان شیانو وصل می‌کرد برای استفاده مسافران توسعه پیدا کرد و به منطقه کیسو نیز گسترش یافت.

پس از آن که ملکه گِمّه‌ای مقر دولت خود را به نارا منتقل کرد، این مکان به عنوان پایتخت هفت حکومت بعدی باقی‌ماند. در نتیجه در پی سلطنت کوتاه مدت او نارا به مکان مهمی تبدیل شد.

در ابتدا برنامه‌ریزی شده بود تا او تا زمان بلوغ نوه اش در قدرت باقی بماند با این حال، در سال ۷۱۵، گِمّه‌ای مجبور شد به نفع خواهر بزرگتر امپراتور مومو که بعداً به عنوان ملکه گنشو شناخته شد کناره‌گیری کند. گنشو نیز در نهایت توسط برادر کوچکترش از قدرت خلع شد و برادرش با نام امپراتور شومو به تخت نشست.

ملکه گِمّه‌ای به مدت هشت سال حکومت کرد. هفت ملکه دیگر جانشینان خود را اغلب از میان مردان و از اصل و نسب سلطنتی پدری انتخاب می‌کردند به همین دلیل برخی از تاریخدانان به این عقیده‌اند که حکومت زنان موقت بوده و جانشینی مردان تا قرن ۲۱ ادامه دارد. ملکه گِمّه‌ای، که دخترش پس از او به قدرت رسید، تنها استثناء در این منوال متداول باقی‌مانده است.

پس از کنارگیری، او به عنوان دایجو تنو شناخته می‌شد و دومین زن پس از ملکه جیتو بود که به این عنوان رسید. ملکه گِمّه‌ای در دوران بازنشستگی تا مدت هفت سال یعنی تا زمان مرگش در سن شصت و یک سالگی زندگی کرد.

آرامگاه ملکه گِمّه‌ای شناخته شده‌است. این ملکه بنا به سنت در بنای یادبود شینتو واقع در نارا به خاک سپرده شد.

آرامگاه ملکه گِمّه‌ای را امروزه می‌توان در نارازاکا-چو در شهر نارا بازدید کرد.

شجره‌نامه[ویرایش]

593–641 امپراتور جومی 629–641(34)

594–661 امپراتریس کوگیوکو 642–645(35) امپراتریس سایمئی 654–661(37)

596–654 امپراتور کوتوکو 645–654(36)

626–671 امپراتور تنجی 661–671(38)

یاماتو هیمه نو اوکیمی

648–672 امپراتور کوبون 671–672(39)

شاهدخت توچی 648/653–678

645–701 امپراتریس جیتو 686–697(41)

631–686 امپراتور تنمو 672–686(40)

شاهزاده شیکی c.668-716

661–721 امپراتریس گمه‌ای 707–715(43)

کوساکابه 662–689

شاهزاده تونری 676–735

فوجیوارا نو میاکو ?-754

683–707 امپراتور مونمو 697–707(42)

680–748 امپراتریس گنشو 715–724(44)

733–765 امپراتور جوننین 758–764(47)

منابع[ویرایش]

• «ویکی‌پدیای ژاپنی».