الفبای نیاعبری - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

الفبای نیاعبری
الفبای نیاعبری;
نوع	ابجد
زبان‌ها	عبری توراتی
دورهٔ زمانی	سده ۱۰ پیش از میلاد تا سال ۱۳۵ میلادی
سامانهٔ مادر	هیروگلیف مصری الفبای نیاسینایی الفبای فنیقی الفبای نیاعبری; ; ;
سامانهٔ فرزند	الفبای سامری
ایزو ۱۵۹۲۴	Phnx, 115
جهت	راست به چپ
مخفف یونیکد	Phoenician
دامنه یونیکد	U+10900–U+1091F

الفبای نیاعبری (عبری:הכתב העברי הקדום) یک نوع دیگر از الفبای فنیقی است. همانند الفبای فنیقی، دارای ۲۲ حرف است که همگی همخوان‌اند.

حروف[ویرایش]