اغواگری - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نگارۀ «پیشنهاد» اثر ویلیام-آدولف بوگرو در ۱۸۷۲م؛ مرد جوانی دختری را با کلامش وسوسه می‌کند.

اغوا و اغواگری (به انگلیسی: Seduction) به معنای مجذوب‌کردن یا تحت‌تاثیر قراردادن است و معانی متعددی دارد. اصل واژۀ «اغوا» (Seduc) از زبان لاتین سرچشمه گرفته و در لغت به معنای «گمراه‌کردن» است. از این‌رو، این اصطلاح ممکن است بار مثبت یا منفی داشته باشد. امروزه ظهور اینترنت و فناوری و در دسترس بودن‌شان، رفتار‌های اغواگرایانه را در جامعه گسترش داده‌است.

آن اغواگری که به صورت منفی تعریف می‌شود، شامل تحریک و وسوسه است که اغلب ماهیتی جنسی دارد، تا کسی را به سمت انتخاب رفتاری سوق دهد که اگر در این حالت تحریک نبود انجام نمی‌داد. از نظر مثبت، اغواگری مترادف عمل مجذوب‌کردن کسی (چه مرد یا چه زن) با توسل به حواس است و اغلب با هدف کاهش ترس‌های بی‌اساس آغاز شده و منجر به رهایی جنسی افراد می‌شود.

تعاریف[ویرایش]

جنسی[ویرایش]

اغوا‌کردن از منظر جنسی، به معنای مجذوب کردن افراد برای آمیزش جنسی است. در این حالت شیوه‌های اغواگری شامل مکالمه و متن‌های جنسی،[۱] ارتباط غیرکلامی و استراتژی‌های رفتاری کوتاه‌مدت است. برخی از محققان در بحث‌های دانشگاهی معاصر بیان می‌کنند که اخلاق اغواگری درواقع به تأثیرات بلندمدت بر افراد مورد‌نظر بستگی دارد و نه صرفاً خود عمل، و ممکن است لزوماً دارای آن مفاهیم منفی بیان شده در تعاریف فرهنگ لغت‌ها نباشد.[۲]

فلسفی[ویرایش]

نگاره‌ای از فرانسیسکو د آندراده در نقش دون ژوان در اپرای دون ژوان، اثر ماکس اسلیوگت در ۱۹۱۲م

از دیدگاه فلسفه افلاطونی، اغواگری می‌تواند به معنای «متقاعد کردن به نافرمانی یا بی‌وفایی» یا «به بیراهه کشیدن، معمولاً با متقاعد کردن یا وعده‌های دروغین» باشد.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Seduction». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۱ آوریل ۲۰۲۴.

  1. Littleton, H. L. & Axsom, D. (2003). "Rape and seduction scripts of university students: Implications for rape attributions and unacknowledged rape". Sex Roles. 49 (9–10): 465–475. doi:10.1023/A:1025824505185. S2CID 146523271.
  2. Abbey, A. (1982). "Sex differences in attributions for friendly behavior: Do males misperceive females' friendliness?". Journal of Personality and Social Psychology. 42 (5): 830–838. doi:10.1037/0022-3514.42.5.830.

پیوند به بیرون[ویرایش]