استان دهم - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
استان دهم (معروف به استان یزد و اصفهان) یکی از ۱۰ استان کشور ایران بود که در ۱۹ دی ۱۳۱۶ خورشیدی، با اصلاح قانون تقسیمات کشوری به عنوان استان دهم تعیین گردید. این استان شامل شهرهای شهرکرد، یزد، اصفهان (مرکز استان)، شهربابک، تفت، نائین، اردستان، نطنز و اردکان میبود.
استان دهم امروزه شامل استان اصفهان (به مرکزیت اصفهان) است و استانهای استان چهارمحال و بختیاری به مرکزیت (شهرکرد) و استان یزد به مرکزیت (یزد) از این استان جدا شدهاند و شهرستانهای کاشان و گلپایگان به این استان ملحق شده است.[۱] در سال ۱۳۳۷ شهربابک از استان دهم جدا و به استان هشتم ملحق گردید.
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- نقشه ایران در سال ۱۳۱۶ و متصل بودن فارس به خلیج فارس shiraz1400.ir
- تاریخچه تقسیمات کشوری در ایران، ص ۵ بایگانیشده در ۲۴ ژانویه ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine
- ↑ «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۹۵». درگاه ملی آمار. بایگانیشده از اصلی (اکسل) در ۲۰ شهریور ۱۴۰۲.