ارنستو لاکلائو - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ارنستو لاکلائو
زادهٔ۶ اکتبر ۱۹۳۵
بوئنوس آیرس، آرژانتین
درگذشت۱۳ آوریل ۲۰۱۴ (۷۸ سال)
سویا، اسپانیا
دورهفلسفه معاصر
حیطهفلسفه غربی
علایق اصلی
فرا دستیسیاست‌های هویتی

ارنستو لاکلائو (انگلیسی: Ernesto Laclau؛ ۶ اکتبر ۱۹۳۵ – ۱۳ آوریل ۲۰۱۴) یک فیلسوف و تئوریسین سیاسی مارکسیست اهل آرژانتین بود.

لاکلائو به همراه همسرش، شانتال موف[۱]، طلایه‌داران مکتبی موسوم به «مکتبِ تحلیلِ گفتمانیِ اسکس» [۲] به شمار می‌روند. این مکتب در سالهای اخیر به تربیت شاگردانی نظیرِ آلتا نوروال، دیوید هوارث، جیسون گلینوس، یانیس استاوراکاکیس، الیور مارشارت، جیکوب تورفینگ و دیگرانی پرداخته است که امروزه هر یک از آنان در شمار نظریه‌پردازان یا شارحانِ این مکتب یا صاحبان آثار برجسته درباره آن قرار دارند.[۳]

وی برنده جوایزی همچون کمک هزینه گوگنهایم شده است.

پانویس[ویرایش]

  1. Chantal Mouffe
  2. Essex
  3. جهانگیری، جهانگیر و بندرریگی‌زاده، علی، «جایگاه مفاهیم دوسوسوری- لکانی در نظریۀ لاکلاو و موف در باب گفتمان»، دوفصلنامه علمی- پژوهشی شناخت (دانشگاه شهید بهشتی)، شمارۀ 67، پاییز و زمستان 1391، صص 69-94.

منابع[ویرایش]

  • مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Ernesto Laclau». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۱ اوت ۲۰۱۴.
  • «Ernesto_Laclau». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۱ اوت ۲۰۱۴.

پیوند به بیرون[ویرایش]