ارسطالیس - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ارسطالیس یا ارسطاطالس، در شاهنامه نام یک حکیم رومی است که در زمان تاج گذاری ِ اسکندر در خدمت او بود.

وی همواره اسکندر را اندرز می‌داد تا از دربند کردن و کُشتن بزرگان دوری نماید. از نظر شاهنامه همین ارسطالیس بود که اسکندر را به برقراری ملوک الطوایفی تشویق نمود.

هنگامیکه اسکندر درگذشت، ارسطالیس بر تابوت وی در اسکندریه حاضر گشت.

فردوسی در شاهنامه اینگونه توصیف این حکیم رومی را آغاز نموده‌است:

بسیاری معتقدند که ارسطالیس یا ارسطاطالیس شاهنامه، همان ارسطو (معلم اول) می‌باشد.

جستارهای وابسته[ویرایش]

• شاهنامه
• ارسطو

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

• شاهنامهٔ فردوسی
• پارسی نگاشتهٔ شاهنامه، نگارش: فرانک دوانلو، انتشارات آهنگ قلم، چاپ سوم، ۱۳۸۷ (با اندکی تغییر)