اد بردلی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

اد بردلی
ادوارد رادولف بردلی
نام هنگام تولدادوارد رادولف بردلی جونیور.
زادهٔ۲۲ ژوئن ۱۹۴۱
فیلادلفیا
درگذشت۹ نوامبر ۲۰۰۶ (۶۵ سال)
نیویورک
ملیتایالات متحده آمریکا
تحصیلاتدانشگاه پنسیلوانیا
پیشهروزنامه‌نگار
سال‌های فعالیت۱۹۶۷–۲۰۰۶
Credits۶۰ دقیقه
سی‌بی‌اس نیوز
همسر(ها)۲
  • پاتریشیا بلانکت (۲۰۰۴–۰۶)
  • پریسیلا کولیج (۱۹۸۱–۸۴) (طلاق)
  • دایان جفرسون (۱۹۶۴–۶۷) (طلاق)

اد بردلی (انگلیسی: Ed Bradley; ۲۲ ژوئن ۱۹۴۱ – ۹ نوامبر ۲۰۰۶) روزنامه‌نگار اهل ایالات متحده آمریکا بود. وی بین سال‌های ۱۹۶۷ تا ۲۰۰۶ میلادی فعالیت می‌کرد و به خاطر ۲۶ سال فعالیتش در «برنامه ۶۰ دقیقه» کانال تلویزیونی سی‌بی‌اس نیوز که مجری مشهور آن بود موفق به دریافت جایزه شد. اد در طول فعالیت حرفه‌ای خود در تهیه خبر سقوط هوشی‌مین (سایگون) نقش داشت، او اولین خبرنگار تلویزیونی سیاهپوست بود که در پخش خبری‌اش به اخبار کاخ سفید پوشش خبری داد، اد همچنین مجری ثابت برنامه خبری یکشنبه شب‌ها بود. او بخاطر فعالیت‌هایش برنده چندین جایزه شد از جمله (جایزه پیبادی)، همچنین برنده جایزه دستاورد یک عمر فعالیت در انجمن ملی روزنامه‌نگاران سیاه‌پوست شد. علاوه بر این جایزه انجمن رادیو تلویزیونی اخبار پل وایت (روزنامه‌نگار) را دریافت کرد و مجموعاً برنده ۱۹ (جایزه امی) گردید.

زندگی‌نامه[ویرایش]

بردلی در شهر فیلادلفیا ،پنسیلوانیا به دنیا آمد. پدر و مادرش در دو سالگی طلاق گرفتند و پس از آن توسط مادرش گلادیس بزرگ شد به‌طوریکه برای تأمین مخارج زندگی دو شغله کار می‌کرد. بردلی نامش در کودکی «بوچ بردلی» بود، او در تابستان موفق شد پدرش را که در دیترویت صاحب رستوران و یک بنگاه فروش ماشین بود ببیند. اد نه ساله بود که مادرش او را در مدرسه سنت پراویدنس که یک مدرسه شبانه‌روزی خاص سیاه‌پوستان کاتولیک بود ثبت نام کرد، این مدرسه توسط خواهران راهبه در کورنولز هایتس، پنسیلوانیا اداره می‌شد. وی سپس در آکادمی مون سن چارلز، در وون‌ساکیت، رود آیلند شرکت کرد. اد در ۱۹۵۹ از دبیرستان پسران کاتولیک سنت توماس مور در فیلادلفیا غربی و سپس مدرسه دیگر خاص سیاه‌پوستان فارغ‌التحصیل شد. اد سپس برای ادامه تحصیلات به کالج ایالتی چینی (دانشگاه چینی پنسیلوانیا فعلی) در چینی، پنسیلوانیا رفت و در ۱۹۴۶ در رشته تحصیلات فارغ‌التحصیل شد.[۱] اولین کار وی تدریس کلاس ششم در مدرسه ابتدایی ویلیام بی مان در جامعه وینفیلد فیلادلفیا بود. او ابتدا به صورت رایگان و بعداً با حداقل دستمزد کار کرد. او در کلاس‌هایش برنامه‌های موسیقی، اخبار خوانی، و بازی‌های بسکتبال و سایر ورزش‌ها را آموزش می‌داد.

جیمی کارتر و اد بردلی ۱۹۷۸
فرد کورماتسو حین مصاحبه با ۶۰ دقیقه

فعالیت حرفه‌ای[ویرایش]

در دهه ۱۹۶۰بردلی ابتدا در ایستگاه رادیویی WDAS-FM به تهیه گزارش از آشوب‌های فیلادلفیا پرداخت. در ۱۹۶۷ یک شغل تمام وقت در ایستگاه رادیویی WCBS متعلق به سی‌بی‌اس درشهر نیویورک پیدا کرد. در ۱۹۷۱ بردلی به پاریس، فرانسه نقل مکان کرد. در ابتدا با پس‌انداز خود زندگی می‌کرد، سرانجام پولش تمام شد و اجباراً با سی‌بی‌اس نیوز شروع به‌کار کرد و در آنزمان مذاکرات صلح پاریس را پوشش می‌داد. وی در ۱۹۷۲داوطلب شد تا برای تهیه گزارش از جنگ ویتنام و همچنین گذراندن وقت در پنوم‌پن به تهیه گزارش جنگ در کامبوج به سایگون منتقل شود. در آنجا بود که بر اثر اصابت خمپاره مصدوم شد و ترکش آن به پشت و بازوی وی رفت.

در ۱۹۷۴، اد به واشینگتن دی سی نقل مکان کرد، و در ۱۹۷۶ در حرفه خبرنگاری خود ارتقا یافت و موفق شد به مبارزات انتخاباتی کارتر پوشش خبری بدهد. پس از آن اد خبرنگار سی‌بی‌اس نیوز در کاخ سفید (اولین خبرنگار تلویزیونی سیاه‌پوست کاخ سفید) شد. در ۱۹۷۸ از او دعوت شد تا به کانال تلویزیونی CBS Reports منتقل شود. بردلی تا ۱۹۸۱به عنوان خبرنگار اصلی CBS فعالیت داشت. وی همچنین از ۱۹۷۶تا ۱۹۸۱مجری اخبار یکشنبه شب CBS بود. در آن سال، والتر کرونکیت مجری اصلی برنامه خبری شب سی‌بی‌اس کناره‌گیری کرد و جایگزین وی در ۶۰ دقیقه دن رادر شد، برنامه ای که متعاقباً توسط بردلی اجرا شد.

طی ۲۶ سالی که بردلی مجری برنامه ۶۰ دقیقه بود نزدیک به بیش از ۵۰۰ داستان خبری را پوشش خبری داد، او تقریباً به هر اخبار ممکن پوشش می‌داد، از موضوعات «سنگینی» مثل جنگ، سیاست، فقر و فساد، گرفته تا مقالات سبکتر بیوگرافی یا خبرهای ورزش، موسیقی و آشپزی از جمله او با هاوارد استرن، لارنس الیویه، معاون فرمانده شورشی مارکوس، تیموتی مک‌وی، نیل آرمسترانگ، مایکل جکسون، میک جگر، بیل بردلی، جرج برنز ۹۲ساله و مایکل جردن مصاحبه کرد و همچنین اولین مصاحبه تلویزیونی‌ای که انجام داد با باب دیلن بود. بردلی طی ۲۰ سال کار حرفه‌ای برخی از لحظات عجیب و غریب در مصاحبه‌هایش داشت از جمله بازی بلک جک با ری چارلز پیانیست نابینا، مصاحبه با یک ژنرال شوروی در یک سونای روسی. او در یک بازی نمایشی و فکاهی مقابل محمدعلی کلی قرار گرفت. قسمت مورد علاقه بردلی برنامه ۶۰ دقیقه بود. او همچنین به عنوان یک خبرنگار ۴۰ ساله با خواننده ۶۴ ساله لنا هورن مصاحبه کرد. او گفت، «اگر من به دروازه‌های مروارید رسیدم» و سنت پیتر گفت، «چه کاری انجام داده‌ای که مستحق ورود باشی؟» من فقط می‌گفتم: «آیا داستان لنا هورن من را دیدی؟» در مجری‌گری، بردلی به خاطر سبکش معروف بود. وی اولین خبرنگار مردی بود که به‌طور مرتب گوشواره به گوش می‌کرد. در سال ۱۹۸۶ وی گوش چپ خود را سوراخ کرد، وی در این خصوص گفت او در پی مصاحبه با لایزا مینلی و تشویق این بازیگر از او الهام گرفته‌است. بردلی همچنین تاکنون تنها مجری مرد ۶۰ دقیقه بوده‌است که گوشواره به گوش می‌کرد، هرچند که خبرنگاران مرد از دیگر برنامه‌های شبکه از جمله جیم ونس، جی شادلر و هارولد داو، بعداً با گوشواره پشت دوربین قرار گرفتند. با اینحال بردلی علاوه بر ۶۰ دقیقه در مجله خبری «داستان‌های خیابانی» که از ۱۹۹۲تا ۱۹۹۳ جریان داشت در CBS مجری آن بود.

۶۰ دقیقه[ویرایش]

در طول ۲۶ سال فعالیت بردلی در ۶۰ دقیقه، او بیش از ۵۰۰ برنامه اجرا کرد که تقریباً هر نوع اخبار ممکن را پوشش می‌داد، از بخش‌های «سنگین» در مورد جنگ، سیاست، فقر، و فساد، تا بخش‌هایی از بیوگرافی‌های سبک‌تر، و داستان‌هایی در مورد ورزش. موسیقی، و آشپزی از جمله برنامه او با هاوارد استرن، لارنس اولیویه، معاون فرمانده مارکوس، تیموتی مک وی، نیل آرمسترانگ، مایکل جکسون، میک جگر، بیل بردلی، مایکل جردن و جورج برنز ۹۲ ساله مصاحبه کرد و همچنین اولین مصاحبه تلویزیونی را در ۲۰ سالگی با باب دیلن انجام داد.

برخی از لحظات عجیب‌تر او شامل بازی بلک‌جک با ری چارلز نابینا، مصاحبه با ژنرال شوروی در سونای روسی و شوخی عملی توسط محمد علی با او بود. بخش مورد علاقه بردلی در ۶۰ دقیقه زمانی بود که به عنوان یک خبرنگار ۴۰ ساله با خواننده ۶۴ ساله لنا هورنای مصاحبه کرد. او گفت: "اگر به دروازه‌های مروارید رسیدم و سنت پیتر گفت: "چه کرده‌ای که مستحق ورود شدی؟" وی پاسخ داد من فقط می‌گویم: "داستان لنا هورنای من را دیدی؟"

در برنامه ۶۰ دقیقه، بردلی به خاطر حس سبک بودنش معروف بود. او اولین خبرنگار مردی بود که به‌طور مرتب با گوشواره روی آنتن می‌رفت. بردلی در سال ۱۹۸۶ گوش چپ خود را سوراخ کرد و در این باره گفت پس از تشویق و به‌دنبال مصاحبه با لایزا مینلی بازیگر، مینلی الهام‌بخش این کار شد. او همچنین تاکنون تنها مرد مجری ۶۰ دقیقه‌ای است که این کار را انجام داده‌است، اگرچه خبرنگاران مرد سایر برنامه‌های شبکه، از جمله جیم ونس، جی شادلر و هارولد داو، بعداً با گوشواره‌هایی جلوی دوربین ظاهر شدند. بردلی همچنین از سال ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۳ علاوه بر ۶۰ دقیقه، مجری برنامه مجله خبری «داستان‌های خیابان» در شبکه سی‌بی‌اس بود.

زندگی شخصی[ویرایش]

گرچه بردلی هرگز صاحب فرزندی نشد، او با پاتریشیا بلانشت هنرمند متولد هائیتی ازدواج کرد. اد در اولین ملاقات با او در موزه هنر آفریقایی نیویورک که مدیر توسعه موزه بود آشنا شد. با وجود اختلاف سنی (پاتریشیا ۲۴سال از او کوچکتر بود)، بردلی قبل از ازدواج در یک مراسم خصوصی در وودی کریک، کلرادو با وی شرکت کرد، سپس در همان منطقه ده سال ساکن بودند. بردلی همچنین دو خانه در نیویورک داشت یکی در شرق همپتون و دیگری در شهر نیویورک.

در اوایل دهه ۱۹۷۰، بردلی رابطه عاشقانه کوتاهی با جسیکا ساویچ پیدا کرد، وی در آن زمان دستیار اداری سی‌بی‌اس نیوز بود و بعداً مجری شبکه ان‌بی‌اس شد. پس از پایان این رابطه، بردلی و ساویچ تا زمان مرگش در سال ۱۹۸۳باهم به یک رابطه اجتماعی و شغلی غیر عاشقانه ادامه دادند.

بردلی به عشق ورزیدن به انواع موسیقی شهرت داشت. او به ویژه از علاقه‌مندان موسیقی جاز بود. وی بیش از یک دهه تا کمی قبل از مرگ خود میزبان جاز توزیع برندگان جایزه پی‌بادی در مرکز لینکلن در رادیو عمومی ملی بود. بردلی همچنین یکی از طرفداران بزرگ برادران نویل بود، با این گروه روی صحنه برنامه اجرا می‌کرد و به عنوان «پنجمین برادر نویل» شناخته می‌شد. بردلی همچنین با جیمی بافت دوست بود و غالباً با او با نام «تدی» در صحنه حضور داشت. بردلی توانایی موسیقی محدودی داشت و فرکانس آوازی خوبی نداشت، اما معمولاً با خواندن آهنگ‌های کلاسیک ۱۹۵۱ توسط بیلی وارد و دومینوها، در «مرد ۶۰ دقیقه» لبخند می‌زد.

مرگ[ویرایش]

بردلی در ۹ نوامبر ۲۰۰۶، در بیمارستان مون سینای در منهتن، در اثر عارضه سرطان خون غدد لنفاوی درگذشت. او ۶۵ ساله بود.

میراث[ویرایش]

در سال ۱۹۹۴، بردلی بورسیه اد برادلی را ایجاد کرد که هر ساله توسط بنیاد انجمن اخبار دیجیتال رادیو تلویزیون (RTDNF) ارائه می‌شود.[۲] این جایزه به خاطر قدردانی از میراث بردلی و کمک به روزنامه‌نگاری به روزنامه نگاران مشتاق برجسته اعطا می‌شود.[۲]

بردلی که همواره در رقابت‌های نیویورک نیکس شرکت می‌کرد در ۱۳ نوامبر ۲۰۰۶، این تیم با احترام به بردلی و یک دقیقه سکوت از او تقدیر کرد.[۳] در اولین برنامه ۶۰دقیقه پس از مرگ بردلی، دوست دیرینه اش وینتون مارسالیس با اجرای ترومپت انفرادی خود به احترام بردلی برنامه را به پایان برد و برخی از موسیقی‌هایی را که بردلی دوست داشت را به بهترین نحو ممکن اجرا کرد.[۴]

ستون نویس کلارنس پیج دراین زمینه نوشت:

«وقتی بردلی در یک محله طبقه کارگر در فیلادلفیا رشد کرد، افراد به او می‌گفتند او می‌تواند هر آن چیزی را که اختیار کند، می‌تواند باشد. او به آنها نشان داد که می‌توان شد. … در روزگاری که هنوز درهای فرصت کاملاً به روی سیاه‌پوستان آمریکایی باز نشده بود، بردلی این سیستم را به چالش کشید. او سخت کار کرد و خودش را آماده نمود. او خود را به روی دنیا گشود و به دنیا جرأت داد تا او را به رسمیت بشناسند. او زیاده خواه بود و موفق شد. با تشکر از نمونه‌هایی مانند او، بقیه ما می‌دانیم که می‌توانیم موفق شویم.»[۵]

بردلی بیش از ۲۰سال بلیط فصلی نیویورک نیکس را در اختیار داشت. در ۱۳ نوامبر ۲۰۰۶، در پی مرگ بردلی در برنامه ۶۰دقیقه یک دقیقه سکوت اعلام شد،[۶][۷][۸] دوست دیرینه وی وینتون مارسالیس با نواخت یک شیپور انفرادی برنامه را تعطیل کرد و موسیقی‌هایی را که بردلی از همه بیشتر دوست داشت را پخش نمود.[۹][۱۰][۱۱]

در سال ۱۹۹۴، به افتخار بردلی بورس تحصیلی اد بردلی ایجاد شد و از آن زمان هر ساله توسط بنیاد انجمن اخبار دیجیتال رادیو تلویزیون به خبرنگاران برجسته مشتاق در تشخیص میراث بردلی و کمک به روزنامه‌نگاری ارائه می‌شود.

در ۱۶ ژوئن ۲۰۱۸، نقاشی دیواری فیلادلفیا که از بردلی تجلیل می‌کند در مراسمی به او اهدا گردید.[۱۲]

در مارس ۲۰۱۲، هیئت علمی م مؤسسه روزنامه‌نگاری آرتور ال کارتر در دانشگاه نیویورک، اد بردلی را به همراه «۱۰۰ روزنامه‌نگار برجسته آمریکایی از اثرگذارترین‌ها در ۱۰۰سال گذشته» انتخاب کردند.[۱۳]

جوایز و افتخارات[ویرایش]

جوایز و افتخارات برگزیده دریافت شده توسط بردلی عبارتند از:

سال کار شناخته شده جایزه/ افتخار سازمان منابع
۱۹۷۹ گزارش سی‌بی‌اس در اخبار یکشنبه صبح همراه با والتر کرونکیت در اخبار شامگاهی سی‌بی‌اس، در پوشش خبری دادن به درگیری در ویتنام و کامبوج، و پناهندگان کامبوجی جایزه جورج پولک برای تلویزیون خارجی دانشگاه لانگ آیلند [۱۷][۱۸][۱۹]
برنامه مجله در اخبار سی بی اس، پوشش درگیری کامبوج جایزه آلفرد دوپونت- دانشگاه کلمبیا دانشکده روزنامه‌نگاری فارغ‌التحصیل دانشگاه کلمبیا [۱۹]
مستند گزارش سی‌بی‌اس «مردم در قایق» جایزه باشگاه مطبوعات خارج از کشور باشگاه خبرنگاران برون مرزی [۱۹]
تقدیر جشنواره بین‌المللی آکادمی هنرهای فیلم و تلویزیون بریتانیا [۱۷]
جایزه امی آکادمی علوم و هنرهای تلویزیونی [۱۷]
جایزه آلفرد دوپونت- دانشگاه کلمبیا دانشکده روزنامه‌نگاری فارغ‌التحصیل دانشگاه کلمبیا [۱۷][۱۹]
جایزه ادوارد آر مارو باشگاه خبرنگاران برون مرزی [۱۷]
گزارش سی بی اس، با تمام سرعت عمدی. درمورد "سیاهان در آمریکا جایزه امی آکادمی علوم و هنرهای تلویزیونی [۱۷][۱۹]
جایزه آلفرد دوپونت- دانشگاه کلمبیا دانشکده روزنامه‌نگاری فارغ‌التحصیل دانشگاه کلمبیا [۱۷][۱۹]
CBS Reports, "The Boston Goes to China" جایزه امی Academy of Television Arts & Sciences [۱۹]
جایزه پیبادی National Association of Broadcasters [۱۹]
جایزه ایالت اوهایو Ohio State University Broadcasting Commission [۱۹]
۱۹۸۳ 60 Minutes report, "Lena", about Lena Horne جایزه امی Academy of Television Arts & Sciences [۱۹][۱۷][۲۰]
60 Minutes report, "In the Belly of the Beast" جایزه امی Academy of Television Arts & Sciences [۱۹][۱۷][۲۰]
۱۹۸۵ 60 Minutes report, "Schizophrenia" جایزه امی Academy of Television Arts & Sciences [۱۷]
۱۹۸۷ 60 Minutes report, "Michele" جایزه امی Academy of Television Arts & Sciences [۲۰]
۱۹۹۱ 60 Minutes, "Made in China" جایزه امی Academy of Television Arts & Sciences [۱۹]
جایزه آلفرد دوپونت- دانشگاه کلمبیا Columbia University Graduate School of Journalism [۱۹]
۱۹۹۳ 60 Minutes, "Caitlin's Story" جایزه امی Academy of Television Arts & Sciences [۱۹]
Street Stories, "Withholding Information" جایزه امی Academy of Television Arts & Sciences [۲۱]
۱۹۹۴ 60 Minutes, "Semipalatinsk", on impact of nuclear testing in Semipalatinsk Test Site, Kazakhstan جایزه آلفرد دوپونت- دانشگاه کلمبیا Columbia University Graduate School of Journalism [۱۹][۱۸]
60 Minutes, Investigation into U.S. and Russian army facilities جایزه باشگاه مطبوعات خارج از کشور Overseas Press Club [۱۹]
۱۹۹۵ CBS Reports: In the Killing Fields of America جایزه آلفرد دوپونت- دانشگاه کلمبیا Robert F. Kennedy Human Rights [۱۹][۲۲]
60 Minutes, "Semipalatinsk" جایزه امی Academy of Television Arts & Sciences [۱۹]
۱۹۹۷ 60 Minutes, "Big Man, Big Voice" جایزه پیبادی National Association of Broadcasters [۱۹]
CBS Reports, "Enter the Jury Room" جایزه آلفرد دوپونت- دانشگاه کلمبیا Columbia University Graduate School of Journalism [۱۹]
Body of journalism work جایزه سازنده تاریخ سیاه Associated Black Charities, New York [۲۳]
۱۹۹۸ Ed Bradley on Assignment, "Town Under Siege" جایزه امی Academy of Television Arts & Sciences [۲۴]
۲۰۰۰ 60 Minutes II African AIDS report, "Death by Denial" جایزه پیبادی National Association of Broadcasters [۱۹][۲۵][۲۶]
Noteworthy work in field of electronic reporting جایزه پل وایت Radio and Television Digital News Association [۱۹][۲۵][۲۷]
۲۰۰۱ 60 Minutes report, "Timothy McVeigh" جایزه امی Academy of Television Arts & Sciences [۲۰][۱۹]
60 Minutes II, "Death by Denial" جایزه امی Academy of Television Arts & Sciences [۲۸]
60 Minutes II, "Ten Extraordinary Women" جایزه امی Academy of Television Arts & Sciences [۲۸]
۲۰۰۲ 60 Minutes, "An American Town" جایزه امی Academy of Television Arts & Sciences [۲۹]
60 Minutes II, "Columbine" جایزه امی Academy of Television Arts & Sciences [۲۹]
۲۰۰۳ Lifetime Achievement Award جایزه امی Academy of Television Arts & Sciences [۱۹]
60 Minutes, "Unhealthy Diagnosis", reports on unnecessary heart surgeries by a hospital corporation جایزه امی Academy of Television Arts & Sciences [۳۰]
60 Minutes II, "A New Lease on Life", reports on those suffering from brain cancer جایزه امی Academy of Television Arts & Sciences [۱۹]
60 Minutes II, "The Catholic Church on Trial", report on Catholic Church sexual abuse cases جایزه امی Academy of Television Arts & Sciences [۱۹][۳۱]
Body of journalism work جایزه دیمون رانیون برای ارتقاء روزنامه‌نگاری حرفه‌ای Denver Press Club [۳۲]
۲۰۰۴ 60 Minutes, "Alice Coles of Bayview" جایزه امی Academy of Television Arts & Sciences [۳۳][۳۴]
۲۰۰۵ Body of work, being one of the first African Americans to break into network television news جایزه یک عمر دستاورد National Association of Black Journalists [۲۵]
60 Minutes, "The Murder of Emmett Till" جایزه امی Academy of Television Arts & Sciences [۳۵][۳۶][۳۷]
Body of journalism work جایزه اصلاحیه اول لئونارد Radio Television Digital News Association [۳۸][۳۹]
۲۰۰۶ 60 Minutes, "First Man" جایزه امی Academy of Television Arts & Sciences [۴۰][۴۱]
Body of journalism work جایزه تعالی لو کلاین در رسانه Klein College of Media and Communication [۳۲]
۲۰۰۷ 60 Minutes, "The Duke Rape case" جایزه پیبادی National Association of Broadcasters [۴۲][۴۳]
جایزه امی Academy of Television Arts & Sciences [۴۴][۴۵]
60 Minutes, "Hunting the Homeless" جایزه امی Academy of Television Arts & Sciences [۴۶]
Body of work over journalism career تالار مشاهیر پیشگامان پخش Broadcast Pioneers of Philadelphia [۴۷]
۲۰۱۷ 48 Hours, ""Muhammad Ali: Remembering a Legend" جایزه امی Academy of Television Arts & Sciences [۴۸][۴۹]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Carol Beggy; Mark Shanahan (January 2, 2008). "A Star in The Classroom". Boston Globe. Retrieved October 26, 2008.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ "Ed Bradley Scholarship", RTDNF, Radio Television Digital News Association, 2022, archived from the original on 4 June 2016, retrieved February 23, 2022
  3. ↑ "Cavaliers vs. Knicks: Knicks remain winless at home as Cavs win close", ESPN.com, Associated Press, November 13, 2006, retrieved February 24, 2022
  4. ↑ Wallace, Mike (November 12, 2006), "Wynton's tribute for Ed Bradley - CBS News", 60 Minutes, Wyntonmarsalis.org, CBS News, retrieved February 24, 2022
  5. ↑ Ed Bradley Scholarship page بایگانی‌شده در ۴ ژوئن ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine at RTDNF.
  6. ↑ Walker, Dave (May 1, 2007), "Two jazz funerals for Ed Bradley at New Orleans Jazz Fest 2007", The Times-Picayune, NOLA.com, retrieved February 23, 2022
  7. ↑ "New Orleans Jazz Festival honors the late Ed Bradley", Deseret News, April 28, 2007, ISSN 0745-4724, retrieved February 23, 2022
  8. ↑ McConnaughey, Janet (April 27, 2007), "New Orleans Jazz Fest Honors Ed Bradley", CBS News, Associated Press, retrieved February 23, 2022
  9. ↑ Pareles, Jon (April 28, 2007), "Jazzfest: Homegrown - Arts", ArtsBeat, The New York Times, archived from the original on November 10, 2007, retrieved February 24, 2022
  10. ↑ "Ed Bradley to get jazz fest honors", San Mateo Daily Journal, April 28, 2007, retrieved February 24, 2022
  11. ↑ "Ed Bradley- June 22, 1941 – November 9, 2006", New Orleans Musicians’ Clinic (NOMC), New Orleans Musicians' Assistance Foundation (NOMAF), 2022, retrieved February 24, 2022
  12. ↑ "Mural Dedication: Ed Bradley".
  13. ↑ "The 100 Outstanding Journalists in the United States in the Last 100 Years". NYU Journalism (به انگلیسی). Retrieved 2021-01-11.
  14. ↑ Christian, Margena A. (November 27, 2006), "Census: Remembering TV News Giant Ed Bradley", Jet, Johnson Publishing Company, vol. 110, no. 21, pp. 62–65, ISSN 0021-5996
  15. ↑ "Leukemia Claims CBS News' Ed Bradley: 60 Minutes Icon Passes at 65", Emmys.com, Academy of Television Arts & Sciences, November 9, 2006, retrieved February 23, 2022
  16. ↑ "Legendary '60 Minutes' Correspondent Ed Bradley Has Died". ABC News. November 9, 2006. Retrieved February 23, 2022.
  17. ↑ ۱۷٫۰۰ ۱۷٫۰۱ ۱۷٫۰۲ ۱۷٫۰۳ ۱۷٫۰۴ ۱۷٫۰۵ ۱۷٫۰۶ ۱۷٫۰۷ ۱۷٫۰۸ ۱۷٫۰۹ Holmes, Patricia (1999), "Ed Bradley", in Murray, Michael D. (ed.), Encyclopedia of Television News, Oryx Press: Greenwood Publishing Group, p. 23, ISBN 978-1-57356-108-2
  18. ↑ ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ "60 Minutes' Ed Bradley Dead At 65", CBS News, سی‌بی‌اس, November 10, 2006
  19. ↑ ۱۹٫۰۰ ۱۹٫۰۱ ۱۹٫۰۲ ۱۹٫۰۳ ۱۹٫۰۴ ۱۹٫۰۵ ۱۹٫۰۶ ۱۹٫۰۷ ۱۹٫۰۸ ۱۹٫۰۹ ۱۹٫۱۰ ۱۹٫۱۱ ۱۹٫۱۲ ۱۹٫۱۳ ۱۹٫۱۴ ۱۹٫۱۵ ۱۹٫۱۶ ۱۹٫۱۷ ۱۹٫۱۸ ۱۹٫۱۹ ۱۹٫۲۰ ۱۹٫۲۱ ۱۹٫۲۲ ۱۹٫۲۳ ۱۹٫۲۴ ۱۹٫۲۵ "Ed Bradley", CBS News, سی‌بی‌اس, August 20, 2012, archived from the original on June 2, 2018, retrieved February 27, 2022
  20. ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ ۲۰٫۲ ۲۰٫۳ Carleton, Don; Rosen, Michael (May 12, 2001), "Ed Bradley", Emmy TV Legends, Television Academy Foundation, retrieved February 26, 2022
  21. ↑ "ABC, PBS lead news Emmy nominees", Variety, July 22, 1993, retrieved March 1, 2022
  22. ↑ Gates, Henry Louis; Appiah, Kwame Anthony (2005), "Bradley, Edward R.", Africana: The Encyclopedia of the African and African-American Experience, Oxford University Press, p. 605, ISBN 978-0-19-517055-9
  23. ↑ "Sidney Poitier, Jessye Norman and Ed Bradley honored at New York's Associated Black Charities Black History Makers Awards Dinner", Jet, Johnson Publishing, vol. 91, no. 15, p. 52, March 3, 1997 – via Gale General OneFile
  24. ↑ Katz, Richard (July 23, 1998), "PBS tops noms for news Emmys – CBS one behind with NBC, ABC trailing", Variety, retrieved March 1, 2022
  25. ↑ ۲۵٫۰ ۲۵٫۱ ۲۵٫۲ "Leukemia Claims CBS News' Ed Bradley: 60 Minutes Icon Passes at 65", Emmys.com, Academy of Television Arts & Sciences, November 9, 2006, retrieved February 23, 2022
  26. ↑ "60 Minutes II: Death by Denial – CBS News", Peabodyawards.com, National Association of Broadcasters, 2000, retrieved February 27, 2022
  27. ↑ Paul White Award, Radio Television Digital News Association, 2022, archived from the original on January 15, 2022, retrieved February 23, 2022
  28. ↑ ۲۸٫۰ ۲۸٫۱ "The 22nd Annual News and Documentary Emmy Award Nominees Announced by the National Academy of Television Arts and Sciences" (PDF), Cdn.emmyonline.org, Academy of Television Arts & Sciences, August 24, 2001, archived from the original (PDF) on August 22, 2020, retrieved February 27, 2022
  29. ↑ ۲۹٫۰ ۲۹٫۱ "The 23rd Annual News and Documentary Emmy Award Nominees Announced by the National Academy of Television Arts and Sciences" (PDF), Cdn.emmyonline.org, Academy of Television Arts & Sciences, archived from the original (PDF) on April 21, 2021, retrieved February 27, 2022
  30. ↑ McClintock, Pamela (December 4, 2003), "Emmy has eye for CBS News - Three awards for '60 Minutes,' one for PBS' 'Frontline'", Variety, retrieved March 1, 2022
  31. ↑ McClintock, Pamela (September 3, 2003), "News Emmy for Williams – PBS snags six statues, Discovery nabs three", Variety, retrieved March 2, 2022
  32. ↑ ۳۲٫۰ ۳۲٫۱ "Ed Bradley – 2006 Excellence Honoree", Lew Klein Excellence in the Media Award, Klein College of Media and Communication, 2006, retrieved March 1, 2022
  33. ↑ "CBS News Receives 19 Emmy Award Nominations", Viacomcbspressexpress.com, CBS, July 12, 2004, archived from the original on February 27, 2022, retrieved February 27, 2022
  34. ↑ "The 25th Annual News and Documentary Emmy Award Nominees Announced Today by the National Television Academy" (PDF), Cdn.emmyonline.org, Academy of Television Arts & Sciences, September 25, 2004, archived from the original (PDF) on July 2, 2021, retrieved February 27, 2022
  35. ↑ "CBS News is Honored with Four Awards at the 26th Annual News and Documentary Emmy Awards Ceremony", Viacomcbsexpress.com, CBS, September 20, 2005, archived from the original on February 27, 2022, retrieved February 27, 2022
  36. ↑ Farmer, Brit McCandless (July 1, 2018), "Memorable 60 Minutes moments", CBS News, سی‌بی‌اس, retrieved February 27, 2022
  37. ↑ Agnew, Shantel (2009), "Bradley, Ed", in Finkelman, Paul (ed.), Encyclopedia of African American History, 1896 to the Present: J–N, Oxford University Press, pp. 266–277, ISBN 978-0-19-516779-5
  38. ↑ "RTNDF To Honor Three at First Amendment Dinner", KTRE, Gray Television, January 19, 2005, retrieved March 2, 2022
  39. ↑ "First Amendment Award to Bradley", Broadcasting & Cable, Future US, Inc., vol. 135, no. 9, p. 4, February 28, 2005 – via Gale General OneFile
  40. ↑ Schorn, Daniel (September 26, 2006), "'48 Hours' Wins Emmy For 'Hostage'", CBS News, سی‌بی‌اس, retrieved February 27, 2022
  41. ↑ Schorn, Daniel (September 26, 2006), "'60 Minutes' Wins Four Emmys", CBS News, سی‌بی‌اس, retrieved February 27, 2022
  42. ↑ Gough, Paul (April 5, 2007), "'Office,' Bradley among Peabody winners", The Hollywood Reporter, Associated Press, retrieved February 24, 2022
  43. ↑ "Ed Bradley among winners of Peabody Awards", Jet, Johnson Publishing, vol. 111, no. 16, p. 30, April 23, 2007 – via Gale General OneFile
  44. ↑ "Four Emmys For 60 Minutes", CBS News, سی‌بی‌اس, September 25, 2007, retrieved February 27, 2022
  45. ↑ Learmonth, Michael (September 24, 2007), "News and Docu Emmys award vets – Show honors Ted Koppel and Mike Wallace", Variety, retrieved March 2, 2022
  46. ↑ Schorn, Daniel (July 19, 2007), "12 Emmy Nominations For '60 Minutes'", CBS News, سی‌بی‌اس, retrieved February 27, 2022
  47. ↑ "Ed Bradley", Broadcast Pioneers of Philadelphia Hall of Fame, Broadcast Pioneers of Philadelphia, November 16, 2007, archived from the original on December 29, 2020, retrieved February 24, 2022
  48. ↑ 38th Annual News and Documentary Emmy Awards (PDF), The National Academy of Television Arts & Sciences, October 5, 2017, p. 39, archived from the original (PDF) on May 16, 2021, retrieved February 27, 2022
  49. ↑ "The Nominations" (PDF), Deadline, p. 15, retrieved February 27, 2022

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=اد_بردلی&oldid=37997986»