احمد لاهوری - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

احمد لاهوری
زادهٔبدخشان
درگذشتهند
ملیتتاجیک (ایرانی تبار)
پیشهمعمار
ساختمان‌هاتاج‌محل

احمد لاهوری ملقب به استاد احمد لاهوری در دربار گورکانیان مغول معمار ایرانی و سرمعمار بنای تاج محل بود.[۱][۲]

وی همچنین بنیانگذار بنای قلعه سرخ یا لعل قلعه در دهلی است.

تاج محل

زندگی نامه[ویرایش]

استاد احمد لاهوری مشهورترین معمار تاجیک تاریخ است. احمد لاهوری زاده بدخشان‌و زادگاه پدری‌اش خجند تاجیکستان می‌باشد. استاد احمد لاهوری که بین سال‌های (1580 الی 1649) زندگی کرد، معمار اصلی تاج محل‌و لال قلعه یا(قلعه سرخ) در هند بود. با ترکیب سبک‌های تاجیکی، هندی‌و اسلامی، معماری آن به طور گسترده در سراسر جهان مورد ستایش قرار گرفته‌و تاج محل یکی از عجایب هفتگانه جهان محسوب می‌شود. احمد لاهوری از یک خانواده‌ی مشهور معمار و مهندس عمران تاجیک بود. پدرش، شیخ حمید صدیقی، از خجند، تاجیکستان امروزی به بدخشان، جایی که استاد احمد لاهوری در سال 1580 زاده شد، مهاجرت کرد، بعداً خانواده‌ی آن‌ها در لاهور هند، یک ایالت امپراتوری مغول(ایالت مغول) ساکن شدند. در هند، استاد احمد لاهوری معمار اصلی سلطنت شاه جهان شد که مقبره ممتاز محل، تاج محل در آگرا را طراحی کرد. این شاهکار خیره کننده مرمر که تنها چند ماه پس از اولین سالگرد مرگ ملکه در سال(1630م) آغاز شد، در حدود سال 1653م تکمیل شد. استاد احمد لاهوری همچنین پایه‌های قلعه سرخ را در دهلی گذاشت (ساخت بین سال‌های 1638 و 1648). قلعه سرخ تقریباً به مدت 200 سال، تا سال 1856، اقامتگاه اصلی امپراتوران در سلسله مغول بزرگ بود. این قلعه علاوه بر محل استقرار امپراتورها و سکونت‌گاه‌های آنها، مرکز تشریفاتی‌و سیاسی دولت مغول‌و محل رویدادهایی بود که به شدت تحت تأثیر قرار گرفت. قلعه سرخ همچنین مکانی بود که انگلیسی‌ها به آخرین امپراتور مغول خیانت کردند و سپس او را در سال 1858 به یانگون فرستادند. احمد لاهوری همچنین در سال 1648 مسجد جهان نما در دهلی را طراحی کرد و پروژه مسجد امپراتوری دهلی را که اکنون به نام مسجد جامع دهلی شناخته می‌شود، آغاز کرد. او در سال 1649، قبل از اینکه پایه‌و اساس مسجد گذاشته شود، درگذشت. بعدها مسجد توسط معمار دگر بنام استاد خلیل تکمیل شد. استاد احمد لاهوری به دلیل مهارت در معماری از شاه جهان لقب نادرالاثر (عجیب قرن) را دریافت کرد. کرد، معمار اصلی تاج محل‌و لال قلعه یا(قلعه سرخ) در هند بود. با ترکیب سبک‌های تاجیکی، هندی‌و اسلامی، معماری آن به طور گسترده در سراسر جهان مورد ستایش قرار گرفته‌و تاج محل یکی از عجایب هفتگانه جهان محسوب می‌شود. احمد لاهوری از یک خانواده‌ی مشهور معمار و مهندس عمران تاجیک بود. پدرش، شیخ حمید صدیقی، از خجند، تاجیکستان امروزی به بدخشان، جایی که استاد احمد لاهوری در سال 1580 متولد شد، مهاجرت کرد، بعداً خانواده‌ی آن‌ها در لاهور هند، یک ایالت امپراتوری مغول(ایالت مغول) ساکن شدند. در هند، استاد احمد لاهوری معمار اصلی سلطنت شاه جهان شد که مقبره ممتاز محل، تاج محل در آگرا را طراحی کرد. این شاهکار خیره کننده مرمر که تنها چند ماه پس از اولین سالگرد مرگ ملکه در سال(1630م) آغاز شد، در حدود سال 1653م تکمیل شد. استاد احمد لاهوری همچنین پایه‌های قلعه سرخ را در دهلی گذاشت (ساخت بین سال‌های 1638 و 1648). قلعه سرخ تقریباً به مدت 200 سال، تا سال 1856، اقامتگاه اصلی امپراتوران در سلسله مغول بزرگ بود. این قلعه علاوه بر محل استقرار امپراتورها و سکونت‌گاه‌های آنها، مرکز تشریفاتی‌و سیاسی دولت مغول‌و محل رویدادهایی بود که به شدت تحت تأثیر قرار گرفت. قلعه سرخ همچنین مکانی بود که انگلیسی‌ها به آخرین امپراتور مغول خیانت کردند و سپس او را در سال 1858 به یانگون فرستادند. احمد لاهوری همچنین در سال 1648 مسجد جهان نما در دهلی را طراحی کرد و پروژه مسجد امپراتوری دهلی را که اکنون به نام مسجد جامع دهلی شناخته می‌شود، آغاز کرد. او در سال 1649، قبل از اینکه پایه‌و اساس مسجد گذاشته شود، درگذشت. بعدها مسجد توسط معمار دگر بنام استاد خلیل تکمیل شد. استاد احمد لاهوری به دلیل مهارت در معماری از شاه جهان لقب نادرالاثر (عجیب قرن) را دریافت کرد.

منابع[ویرایش]

  1. Hugh Honour, John Fleming (2005). A World History of Art. Laurence King Publishing. p. 541. ISBN 978-1-85669-451-3. a Persian who later ....{{cite book}}: نگهداری یادکرد:استفاده از پارامتر نویسندگان (link)
  2. Janin, Hunt (2006). The Pursuit of Learning in the Islamic World, 610-2003. p. 124. ISBN 978-0-7864-2904-2. Retrieved 3 May 2016.