ابوطاهر سلفی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ابوطاهر السلفی ( زاده اصفهان در سال ۱۰۷۹، درگذشته اسکندریه در ۱۱۸۰م)، از دانشمندان و معلمان برجسته مصر قرن دوازدهم میلادی بود.

اثر مهم او معجم السفر (فرهنگ سفر) است که سال ۱۱۱۷ تا ۱۱۶۴ میلادی را پوشش می دهد و مرجعی مهمی راجع به زندگی فکری در اواخر فاطمیون دانست. [۱]

زندگی[ویرایش]

سلفی دومین مدرسه ای را که در مصر ساخته شد اداره می کرد که در سال ۱۱۴۹ در اسکندریه به دستور عادل بن سالار والی وقت اسکندریه و وزیر خلیفه فاطمی ظافر باعدا الله ساخته شد. مدرسه به نام بنیان‌گذارش «عادلیه» نامیده شد ولی عموم آنرا بنام معلم برجسته‌اش «السلفیه» میشناختند.[۲]

از جمله شاگردان وی ابن قلاقس و تقیه صوریه بوده اند.[۳]

سلفی با سیط الاهل بنت خلوانی ازدواج کرد. دخترشان خدیجه (متوفی ۱۲۲۶) با دانشمند ابوالحرام مکی بن عبدالرحمن الطربلسی، پسرش، ابوالقاسم عبدالرحمن (متولد ۱۱۷۴)، نیز از علمای مهم اسکندریه شد.[۴]

منابع[ویرایش]

  1. Cortese, Delia (2012). "Transmitting Sunnī Learning in Fāṭimid Egypt: The Female Voices". 26th Congress of the Union Européenne des Arabisants et Islamisants (UEAI 26), 12-16 Sep 2012, Basel, Switzerland.
  2. Cortese, Delia (2012). "Transmitting Sunnī Learning in Fāṭimid Egypt: The Female Voices". 26th Congress of the Union Européenne des Arabisants et Islamisants (UEAI 26), 12-16 Sep 2012, Basel, Switzerland. ص۱۲.
  3. فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). سوم. بیروت: دارالعلم للملایین. صص. ۳۷۵–۶.
  4. Cortese, Delia (2012). "Transmitting Sunnī Learning in Fāṭimid Egypt: The Female Voices". 26th Congress of the Union Européenne des Arabisants et Islamisants (UEAI 26), 12-16 Sep 2012, Basel, Switzerland. ص۱۴.