ابوالفرج سگزی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ابوالفرج سگزی (متوفی ۳۹۳ ق) از شعرای نامدار و اندیشمند سدهٔ چهارم سیستان است که در حدود سال‌های ۳۷۲-۳۳۳ ق به هنر شاعری مشغول بود و نویسندهٔ تعدادی کتاب شعر است که از بین رفته‌اند. مطالعه در زندگی و شعر ادیبان قبل از خودش، از وی استادی چیره‌دست و سراینده‌ای ماهر ساخت، به طوری که در متون، همیشه لقب «استاد» در کنار نامش مشاهده می‌شود.

چندان‌که گِردِ عالم صورت برآمدیم		غم‌خواره آمد آدم و بیچاره آدمی
هرکس به قدر خویش گرفتار محنت است		کس را نداده‌اند برات مسلمی

جستار های وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

حیدرعلی دهمرده – وحید کیخا مقدم – عبدل علی اویسی (۱۳۸۰)، کتاب شاعران سیستان، ناشرروابط عمومی دانشگاه زابل
ABU’L-FARAJ SEJZĪ در دانشنامهٔ ایرانیکا