ابواسحاق جویباری - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ابواسحاق ابراهیم بن محمد بخاری جویباری یا محمدابراهیم بن محمد از پیشگامان سرودن شعر به فارسی بوده‌است. اولین شغل وی زرگری بوده‌است. او در روزگار سامانیان می‌زیسته‌است. شعر زیر از اوست:

به ابر پنهان کرد آفتاب تابان رابه سبزه بنهفت آن لاله برگ خندان را
به سوی هر دو مهش برد و شاخ ریحان بودبه شاخ مورْد به پیوست شاخ ریحان را
بتی که خسته‌دلان را به بوسه درمان‌استدریغ دارد از این درددیده درمان را
به ابر نیسان مانم کنون من از غم اوسزد که صنعت خوبست ابر نیسان را
به یک گذر که سحرگاه بر گلستان کردبهشت کرد سراسر همه گلستان را

منابع[ویرایش]