آلبرتو رونکی - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
آلبرتو رونکی | |
---|---|
وزیر میراث فرهنگی | |
دوره مسئولیت ۲۸ آوریل ۱۹۹۲ – ۱۰ مه ۱۹۹۴ | |
نخستوزیر | جولیانو آماتو کارلو آدزلیو چیامپی |
پس از | جولیو آندرئوتی |
پیش از | دومنیکو فیزیچلا |
اطلاعات شخصی | |
زاده | ۲۶ سپتامبر ۱۹۲۶ رم، ایتالیا |
درگذشته | ۵ مارس ۲۰۱۰ (۸۳ سال) رم، ایتالیا |
حزب سیاسی | حزب جمهوریخواه ایتالیا |
فرزندان | سیلویا رونکی |
محل تحصیل | دانشگاه ساپینزای رم |
تخصص | روزنامهنگار |
آلبرتو رونکی (به ایتالیایی: Alberto Ronchey)؛ (۲۶ سپتامبر ۱۹۲۶ – ۵ مارس ۲۰۱۰) روزنامهنگار، مقالهنویس و سیاستمدار ایتالیایی بود.[۱][۲]
او از سال ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۴ وزیر میراث فرهنگی و فعالیتهای ایتالیا در کابینه جولیانو آماتو و در ادامه کابینه کارلو آدزلیو چیامپی بود. او از سال ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۸ رئیس آرسیاس بود.
آثار[ویرایش]
- خودمختاریهای منطقهای و قانون اساسی میلان، بوکا، ۱۹۵۲.
- آب شدن روسیه میلان، گارزانتی، ۱۹۶۳.
- روسها و چینیها. میلان، گارزانتی، ۱۹۶۵.
- آخرین آمریکا. میلان، گارزانتی، ۱۹۶۷.
- دیدگاههای اندیشه سیاسی معاصر. تورین، ۱۹۷۰.
منابع[ویرایش]
- ↑ «RONCHEY, Alberto in "Dizionario Biografico"». www.treccani.it (به ایتالیایی). دریافتشده در ۲۰۲۲-۰۹-۰۵.
- ↑ «Ronchèy, Alberto nell'Enciclopedia Treccani». www.treccani.it (به ایتالیایی). دریافتشده در ۲۰۲۲-۰۹-۰۵.
پیوند به بیرون[ویرایش]
- پروندههای رسانهای مربوط به Alberto Ronchey در ویکیانبار