آصفی هروی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

گمان می‌رود که این مقاله ناقض حق تکثیر باشد، اما بدون داشتن منبع امکان تشخیص قطعی این موضوع وجود ندارد. اگر می‌توان نشان داد که این مقاله حق نشر را زیر پا گذاشته است، لطفاً مقاله را در ویکی‌پدیا:مشکلات حق تکثیر فهرست کنید. اگر مطمئنید که مقاله ناقض حق تکثیر نیست، شواهدی را در این زمینه در همین صفحهٔ بحث فراهم آورید. خواهشمندیم این برچسب را بدون گفتگو برندارید.

آصفی هروی، آصف ابن نعیم‌الدین نعمت‌الله علی قُهِستانی (درگذشت: ۹۲۳ ه. ق. /۱۵۱۷ م.)، شاعر عصر تیموریان بود. وی شاگرد جامی بود و مورد توجه بدیع‌الزمان میرزا تیموری قرار گرفت و در دربار سلطان حسین بایقرا نیز کار می‌کرد.

زندگینامه[ویرایش]

آصفی هروی، آصف (۹۲۳ -۸۵۵ق)،متولد هرات،^[۱] شاعر. پدرش وزیر سلطان ابوسعید تیموری بوده است و ظاهراً بنا بر سابقه‌ای که به وزیران لقب آصف (وزیر حضرت سلیمان) می‌دادند، کلمهٔ «آصفی» را تخلص خویش قرار داده‌است. جد آصفی، علاءالدین علی نیز در عهد امیر تیمور خدمت دیوانی می‌کرده است. آصفی با امیرعلیشیر نوایی محشور بود و نزد شاهزاده میرزا بدیع‌الزمان تقرب داشت و خدمت سلطان حسین بایقرا را نیز دریافت. خواجه آصف غزل و قصیده را نیکو می‌سرود و در رباعی و مثنوی نیز استادی داشت، و مثنویی نیز بر وزن «مخزن الاسرار» سروده است. «دیوان» اشعار او به اهتمام هادی ارفع به طبع رسیده‌است. هر چند در تاریخ وفات او بین ۹۲۰ تا ۹۲۸ ق اختلاف آراء وجود دارد، ولی بنا بر مادهٔ تاریخی که در مرگ وی در «تذکرهٔ نصرآبادی» آمده است چنین برمی‌آید که ۹۲۳ ق صحیح‌تر باشد.

منابع[ویرایش]

• ĀṢAFĪ HERAVĪ - Encyclopædia Iranica | Articles
• برگرفته از کتاب: اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

منابع زندگینامه[ویرایش]

آتشکده‌ی آذر (۷۵۲ -۷۵۰ /۲)، ایضاح المکنون (۴۸۳ /۱)، تاریخ ادبیت در ایران (۳۷۴ -۳۶۹ /۴)، تاریخ نظم و نثر (۳۰۹ -۳۰۸)، تحفه سامی (۱۶۵)، تذکره روز روشن (۱۰)، تذکره نصرآبادی (۴۷۱)، تذکرة الشعراء (۵۸۶ -۵۸۴)، حبیب السیر (۳۵۴ /۴)، دانشنامه ایران و اسلام (۱۰۲ /۱)، الذریعه (۹ -۸ /۹)، روضةالصفا (۲۹۰ /۷)، ریحانه (۵۰ -۴۹ /۱)، فرهنگ سخنوران (۹)، لغت‌نامه (ذیل/ آصفی)، مجالس النفائس (۲۳۲ -۲۳۱ ،۵۹ -۵۸)، مواد التواریخ (۳۵۹ -۳۵۸)، نام‌آوران فرهنگ (۹۴ -۹۳)، هفت اقلیم (۳۲۷ -۳۲۶ /۲)، یغما (س ۱۷، ش ۶، ص ۲۸۴ -۲۸۲).