آرچی مور - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

آرچی مور
آرچی مور
	آرچی مور در سال ۱۹۵۵
آمار
نام واقعی	آرچیبال لی رایت
لقب(ها)	مانگوس پیر; آرچی عتیقه
وزن(ها)	میان وزن; نیمه سنگین‌وزن; سنگین‌وزن
قد	۵ ft ۱۱ in (۱٫۸۰ m)
بازهٔ دستان	۷۵ اینچ (۱۹۱ سانتیمتر)
ملیت	آمریکایی
زادهٔ	۱۳ دسامبر ۱۹۱۶; بنویت، می سی سیپی، U.S.
درگذشت	۹ دسامبر ۱۹۹۸ (۸۱ سال); سن دیه گو، کالیفورنیا، U.S.
طرز ایستادن	Orthodox
سوابق بوکس
مجموع مبارزه‌ها	۲۱۹
تعداد برد	۱۸۶
برد با ناک‌اوت	۱۳۱
تعداد باخت	۲۳
تعداد تساوی	۱۰
بدون نتیجه	۱

آرچی مور (انگلیسی: Archie Moore; ۱۳ دسامبر ۱۹۱۶ – ۹ دسامبر ۱۹۹۸) بوکسور و هنرپیشه اهل ایالات متحده آمریکا بود.

آرچی رکورد دار برد در تاریخ بوکس است و با ۱۳۲ ناک اوت بر صدر تاریخ بوکس تکیه زده‌است. او دارنده رکورد طولانی‌ترین دوره قهرمانی نیمه سبک‌وزن جهان در تمام دوران (دسامبر ۱۹۵۲ - مه ۱۹۶۲) است. وی یکی از طولانی‌ترین دوره‌های بوکس حرفه ای در تاریخ این ورزش را داشت که از سال ۱۹۳۵ تا ۱۹۶۳ به رقابت می‌پرداخت. ملقب به «مانگوس» و سپس «مانگوس پیر» در نیمه دوم دوران کاری خود، یک بوکسور بسیار عالی‌ترین استراتژی و دفاع بود، با فکی قوی و استقامتی عالی. آرچی مور در فهرست رینگ «۱۰۰ نفر دارنده سنگین‌ترین مشت‌های همه دوران» (به انگلیسی: 100greatest punchers of all time) در رده چهارم قرار دارد. مور توسط وب سایت برجسته بوکس BoxRec به عنوان دومین بوکسور بزرگ Pound for pound در همه زمان‌ها شناخته شده‌است. مور همچنین پس از بازنشستگی مدت کوتاهی مربی بود، بوکسورهایی همچون محمدعلی کلی، جورج فورمن و جیمز تلیس را مربیگری کرد.

مور بومی بنوتی، می‌سی‌سی‌پی، در خیابان سنت لوییس میسوری و در فقر بزرگ شد. بیش از ده سال مور قربانی نژادپرستی در حرفه خود شد، از هجوم شلیک به عناوین جهانی محروم شد و بسیاری از آن سالها را صرف جنگیدن در راه نشان دادن آن کرد. وی یکی از چهره‌های مهم جامعه سیاه‌پوست آمریکا، در روزهایی که یک مبارز تمام عیار بود درگیر اهداف آمریکایی‌های آفریقایی آمریکایی بود. او همچنین خود را به عنوان یک شخصیت بازیگر موفق در تلویزیون و فیلم معرفی کرد. مور در خانه فرزند خود در سن دیه گو، کالیفرنیا درگذشت. در زمان مرگ او ۸۱ سال داشت. وی همچنین ده سال از عنوان قهرمانی سنگین‌وزن خود دفاع کرد و در ۴۶ سالگی آن را از دست داد.

اوایل زندگی[ویرایش]

آرچیبال لی رایت فرزند توماس رایت کارگر مزرعه دار و لورنا رایت بود. او همیشه اصرار داشت که در سال ۱۹۱۶ در کالینزویل، ایلینویز متولد شده، اما مادرش به خبرنگاران گفت که در واقع در سال ۱۹۱۳ در بنویت، می‌سی‌سی‌پی متولد شده‌است. پدرش وقتی آرچی شیرخوار بود، خانواده را رها کرد. مادرش نتوانست زندگی او و خواهر بزرگتر خود را تأمین کند، مراقبت از آنها را به عمو و عمه شان، کلیولند و ویلی پرل مور، که در خیابان زندگی می‌کردند، واگذار کرد.

او دبستان در مدرسه ابتدایی مخصوص سیاهپوستان گذراند. همچنین در دبیرستان لینکلن، که هرگز از آنجا فارغ‌التحصیل نشده‌است. عمو و عمه وی یک تربیت پایدار را برای او فراهم کردند، اما پس از اینکه عمویش در اثر سانحه طوفان در حوالی سال ۱۹۲۸ درگذشت، مور با یک گروه خلافکار خیابانی فرار کرد. یکی از اولین سرقت‌های او یک جفت لامپ روغنی از خانه اش بود که آنها را فروخت تا پول برای خرید دستکش بوکس داشته باشد. وی بعداً از سرقت خود یادآوری کرد: «اجتناب ناپذیر بود که من گرفتار شوم. فکر می‌کنم حتی قبل از شروع کار این را می‌دانستم، اما به نوعی میل به داشتن چند سنت در جیبم باعث شد تا از این واقعیت غافل شوم.» پس از دستگیری وی برای تلاش سرقت از اتوموبیل، وی محکوم به گذاندن یک دوره سه ساله بازپروری در مدرسه ای در بونویل، میسوری شد. وی پس از گذراندن بیست و دو ماه به دلیل رفتار خوب از مدرسه آزاد شد.

در حدود سال ۱۹۳۳ مور به سپاه پیشاهنگی پیوست و به کار جنگلداری در اردوگاهی در پوپلار بلوف، میسوری مشغول به کار شد. با اراده ای راسخ برای بوکسور شدن، تصمیم گرفت کار خود را در اردوگاه به نوعی تمرین تبدیل کند. او بعدها نقل می‌کرد که سایر پسران دائماً او را در مورد تمرین روزانه با او شوخی می‌کنند. فرمانده اردوگاه به او اجازه می‌داد تیم بوکسی ترتیب دهد تا در مسابقات دستکش طلایی در جنوب میسوری و ایلینویز شرکت می‌کرد. بسیاری از مبارزه‌های او در فضایی با بار نژادی رخ داده‌است. او بعداً یه مورد از آنها را که در برابر بوکسور سفیدپوستی به نام بیل ریچاردسون چنین شرح داد: من او را با یک مشت سنگین در همان راند اول ناک اوت کردم. برادرش … داور بود. از دستم عصبانی عصبانی شد و به من گفت که مشت‌هایم را بالا نگه دارم. داور گفت که من روش خطا کرده‌ام. من داغ کردم و پیشنهاد دادم که [به داور] دوباره مبارزه کنم. در راند دوم او را با یک هوک چپ که سرش را بالا می‌چرخاند انداختم. … شنیدم که مردی در کنار رینگ گفت: «برای دو سنت می‌توانم به اون کاکاسیاه شلیک کنم.»

بازنشستگی اول و بازگشت[ویرایش]

مور در سال ۱۹۴۱ چهار مبارزه داشت که طی این مرحله ۲-۱-۱ شد و با تساوی برابر ادی بوکر انجام شد. با این حال، در آن زمان، او بعلت زخم معده و عوارض ناشی از دچار ناراحتی شده بود و بازنشستگی خود را از بوکس اعلام کرده بود.

بازنشستگی وی مختصر بود. تا سال ۱۹۴۲، بعد او دوباره روی رینگ بود. او در آن سال شش مسابقه اول خود را برد، از جمله ناک اوت هووگ در بازی برگشت و غلبه بر جک چیس (به انگلیسی: Jack Chase) در ۱۰ راند. او در دیدار برگشت با بوکر دیدار کرد و به همان نتیجه ای رسید که اولین دیدار آنها برگزار شد: یک تساوی طی ۱۰ راند.

در سال ۱۹۴۳، مور طی ۷ دوره مبارزه، پنج بار برنده شد و دو بار باخت. او عنوان میان وزن ایالت کالیفرنیا را طی ۱۵ راند به جک چیس واگذار کرد و دوباره در آخرین مسابقه همان سال عنوان را طی ۱۰ راند از جک چیس پس گرفت. همچنین او در همان سال به آرون وید (به انگلیسی: Aaron Wade) باخت.

ساحل غربی[ویرایش]

در سال ۱۹۴۴، او ۹ دوره مسابقه داشت، که نتایجش ۷ بر و ۲ باخت بود. آخرین دوره حضور او در آن سال اولین حضور خود در ساحل اقیانوس اطلس بود و سطح افکار مخالف وی شروع به افول کرد. او با نتیجه ناک اوت در راند ۵ جیمی هایدن (به انگلیسی: Jimmy Hayden) را شکست داد و قبل از اینکه با یک ناک اوت مغلوب چارلی بارلی (به انگلیسی: Charlie Burley) عضو آینده تالار مشاهیر شود بوکر را ادی بوکر را طی ۸ راند ناک اوت کرد.

او در هشت دور از مسابقات اول سال ۱۹۴۵ پیروز شد، و متخصصان بوکس ساحل آتلانتیک را تحت تأثیر قرار داد و با ناک اوت مغلوب جیمی جی بیوینس، جانشین آینده IBHOF، در کلیولند شد. او قبل از پایان آن سال، ۵ بار برای مبارزه به ساحل شرقی برگشت. او، بغیر از دیگران با جانشین آینده IBHOF، هولمن ویلیامز (به انگلیسی: Holman Williams) دیدار کرد و طی ۱۰ راند مغلوب او شد.

در سال ۱۹۴۶، مور به دسته سنگین‌وزن رفت. نتایج او در آن سال با ۵ برد، ۲ باخت و ۱ مساوی به پیروزی رسید، کورتیز شپرد (به انگلیسی: Curtis Sheppard) را شکست داد، اما طی ۱۰ راند مغلوب قهرمان آینده سنگین‌وزن جهان و عضو تالار مشاهیر آزارد چارلز شد و با رقیب دیرینه اش جک چیس مساوی کرد.

سال ۱۹۴۷ در واقع سال برگشت برای مور بود. او در آن سال ۷ مسابقه را برد و ۱ مسابقه را به آزارد چارلز باخت. او چیس را در راند نهم ناک اوت کرد، شپارد را در راند ۱۰ و بیوینس را در راند ۹ ناک اوت کرد. او همچنین طی ۱۰ راند برت لیتل (به انگلیسی: Burt Lytell) را در هم کوبید.

او در سال ۱۹۴۸ در ۱۴ مبارزه سخت و نفس گیر شرکت کرد، او دوباره طی ۹ راند مغلوب آزارد چارلز شد، در راند اول مغلوب لئونارد مورو (به انگلیسی: Leonard Morrow) شد، طی ۱۰ راند مغلوب هنری هال و در راند ۴ با رد صلاحیت داور به لوید گیبسون باخت. اما او همچنین طی ۱۰ راند، تد لوری را شکست داد و هنری هال را در بازی برگشت مغلوب خود کرد.

سال ۱۹۴۹ سال خوبی برای مور بود: او در آن سال ۱۳ مسابقه داشت که شامل ۱۲ برد و ۱ باخت بود. او دو بار آلاباما کید (به انگلیسی: Alabama Kid) را شکست داد. با ناک اوت در راند ۴ و راند ۳، باب ساترفیلد را با ناک اوت در راند ۳، بیوینس با ناک اوت در راند ۸، قهرمان آینده سبک‌وزن جهان و IBHOF هارولد جانسون (به انگلیسی: Harold Johnson)، باب سیکز (به انگلیسی: Bob Sikes) با ناک اوت در راند ۳ و فیل ماسکاتو (به انگلیسی: Phil Muscato) با رای داوران و باخت به کلینتون بیکن (به انگلیسی: Clinton Bacon) با رد صلاحیت در راند ۶.

طبق استانداردهای مور، ۱۹۵۰ برای او سال تعطیل بود. او فقط دو مبارزه داشت و در هر دو برنده شد، از جمله پیروزی در مسابقه برگشت با تصمیم در راند ۱۰ با لیدل.

در سال ۱۹۵۱، مور ۱۸ بار بوکس کرد که ۱۶ مسابقه را برنده شد، ۱ مسابقه را باخت و ۱ مسابقه را بدون نتیجه کرد. او به تور آرژانتین رفت و در آنجا در ۷ مسابقه شرکت کرد، ۶ شش برد و ۱ تساوی. در بین این ۷ مبارزه، او فرصتی برای سفر به مونته ویدئو، اروگوئه پیدا کرد، جایی که ویسنته کویروز را با نتیجه ناک اوت در راند ۶ منهدم کرد. او جیمی جی بیوینس را در راند ۹ با نتیجه ناک اوت در هم کوبید و دو مسابقه را با هارولد جانسون تقسیم کرد (مسابقه اول باخت، مسابقه دوم برد).

قهرمان نیمه سنگین‌وزن جهان[ویرایش]

سال ۱۹۵۲ یکی از مهم‌ترین سالهای زندگی مور بود. پس از ضرب و شتم جانسون، مدعیان سنگین‌وزن جیمی اسلید، باب دانلوپ، کلارنس هنری و کلینتون بیکن در وزن سبک‌وزن (در یک مسابقه از چهار مسابقه حذف شدند)، سرانجام به مور فرصتی داده شد که در سن ۳۶ سالگی برای کسب عنوان قهرمان نیمه سنگین‌وزن جهان افتخار آینده IBHOF، جوی ماکسیم (به انگلیسی: Joey Maxim) قرار بگیرد.

ماکسیم به تازگی در ۱۴ راند با ناک اوت فنی، شوگر ری رابینسون بینظیر را شکست داده بود و رابینسون را به گوشه رینگ انداخته بود. در برابر ماکسیم، مور ضربات راست قدرتمند خود را پیاپی بر سر و صورت ماکسیم فرود آورد و چندین بار به وی صدمه زد و در نهایت پس از پانزده راند او را به زانو درآورد. آرچی مور خستگی ناپذیر، بعد از شانزده سال طولانی، سرانجام به آرزوی خود رسیده بود.

با این حال او از گود دور نبود. سال بعد، مور تمام ۹ مسابقه خود از برنده شد، منجمله پیروزی ۱۰ بر صفر و بدون عنوان در برابر مدعی سنگین‌وزن نینو والدز کوبایی و برای حفظ کمربند در بازی برگشت ۱۵ راندی در برابر ماکسیم پیروز شد. او قبل از پایان سال دو مسابقه دیگر در آرژانتین انجام داد.

در سال ۱۹۵۴، او تنها چهار نبرد داشت و عنوان قهرمانی را در ۳ مبارزه در مقابل ماکسیم حفظ کرد، که در یکی از آنها ۱۵ راند را پشت سر گذاشت و در دیگری در مقابل جانسون، که او را در راند ۱۴ ناک اوت کرد. او همچنین باب بیکر از عنوانهای رده بالای دسته سنگین‌وزن را شکست داد.

در سال ۱۹۵۵، مور دوباره والدز را شکست داد. کاری که کسی تا بدان زمان موفق به انجام آن نشده بود. سپس یک مدعی سنگین‌وزن بنام باب اولسون (به انگلیسی: Bobo Olson)، قهرمان میان وزن جهان و عضو آینده تالار مشاهیر جهان که قرار بود در برابر جوی ماکسیم قرار بگیرد را با ناک اوت در راند سوم به زانو درآورد.

"مانگوس"، در مسابقات قهرمانی سنگین‌وزن جهان دو مصدومیت ترک خوردگی پیدا کرد. در ۲۱ سپتامبر ۱۹۵۵، مور در ورزشگاه یانکی نیویورک با قهرمان آینده تالار مشاهیر، روکی مارچیانو روبرو شد. در این نبرد بود که آرچی به بستن کمربند قهرمانی نزدیکتر شد. یک ضربه راست غافلگیر کننده مور در راند دوم، مارچیانو را برای دومین و آخرین بار در طول مدت بوکس خود به زمین زد، ضربه ای که تماشاگران این نبرد افسانه ای فراموش نکردند، اما همچنین باعث ایجاد بحث و جدال در نحوه داوری این ماسبقه شد. در سال‌های بعد، مور بخش عمده ای از داوری هری کسلر را از لحظات حساس سابقه بدست آورد. نیم دهه بعد، در زندگی‌نامه زندگانی آرچی، او به تفصیل عمل داور را توصیف می‌کند، که چگونه بعد از اینکه راکی در "راند ۲" بعد از ضربه که خورده به پا خواست، و کسلر با مداخله و ایجاد وقفه در شمارش داور و طرح این مسئله که با استناد به مسابقات قهرمانی(۱۹۵۵) شمارش اجباری نیست و …، " کسلر … دستکش راکی را با دقت پاک کرد و چند ثانیه دیگر به او داد … که ممکن است به راکی کمک کند سر خود را پاک کند. " مور اذعان می‌کند که به اندازه کافی از دخالت داور عصبانی است. به نظر می‌رسد که این نارضایتی نسبت به داور کسلر جذابتر شده‌است. در زمان مصاحبه ضبط شده با پیتر هلر، در اکتبر سال ۱۹۷۰، آرچی این حرف را برای گفتن داشت: "(کسلر) هیچ کاری به داوری آن مسابقه نداشت زیرا او خیلی هیجان انگیز بود. او نمی‌دانست چه باید بکند … او دستکش‌های مارچیانو را گرفت و شروع به پاک کردن دستکش‌های مارچیانو کرد و به بالای شانه نگاه کرد … من هرگز آن را فراموش نخواهم کرد. که به ضرر من برای کسب عنوان سنگین وزن تمام شد."

اما این کینه متقابل نبود. در زندگی‌نامه خود، هری کسلر واقعاً با هیجان بسیار خوبی از ماریچیانو-مور روایت می‌کند، که اغلب در نشانه گذاری‌های خود از علامت تعجب استفاده می‌کرد، تا آنجا که به عنوان مقایسه مستقیماً به قضاوت دانیبروک بین جک دمپسی و لوئیس فیرپو انجام می‌شود. با این حال، مأیوس است و بیشتر فصل کتاب را با جملاتی ستایش گونه تمجید از مور می‌گذراند از قبیل: هیچ‌کس تا به حال شجاعت آرچی مور را زیر سؤال نبرد و …".

بررسی اصلی، دوربین‌ها و فیلم‌های پخش نشده از سال ۱۹۵۵، هیچ مشکلی در درگیری داور نشان نمی‌دهد. مارسیانو در «رانددو» بلند می‌شود، اما صدای آل برل، که شمارش ناک اوت را بر عهده داشت، تا «چهار» ادامه می‌دهد. در هماهنگی با توضیحات بیشتر آرچی در سال ۱۹۶۰، مارچیانو به طناب‌ها منتقل شده و آرنج استراحت می‌کند. مور قبلاً به سمت او حرکت می‌کند. کسلر سریع روی صفحه نمایش چشمک می‌زند، سپس دوباره دور می‌شود، انگار که قصد جدا کردن طرفین را داشته‌است. او عمود بر سینه مارسیانو است و دست راست او به سرعت در نزدیکی دستکش چپ راکی تکان می‌خورد. کسلر به محض ورود به قاب تصویر، بدون اینکه دستکش مارچیانو را پاک کند، بر می‌گردد و مسابقه از سر گرفته می‌شود. شرایط مارسیانو بهتر می‌شود و پنج بار به مور حمله کرده و ضرباتی وارد می‌کند و سرانجام او را در راند نهم شکست می‌دهد تا کمربند قهرمانی را حفظ کند. این ششمین مبارزه دفاعی و آخرین عنوان مارچیانو قبل از بازنشستگی اش در سال ۱۹۵۶ بود.

بعدها، راکی مارچیانو آرچی مور را به عنوان «سخت‌ترین مرد جهان» توصیف کرد.

در سال ۱۹۵۶، مور بیشتر به عنوان سنگین‌وزن جنگید اما عنوان نیمه سنگین خود را در لندن با ناک اوت یولاند پومپه در راند ۱۰ حفظ کرد. او قبل از به چالش کشیدن مجدد برای مسابقات جهانی سنگین‌وزن، ۱۱ مسابقه را پشت سر هم برنده شد. این عنوان توسط مارچیانو خالی مانده بود، اما مور با ناک اوت مقابل فلوید پترسون (به انگلیسی: Floyd Patterson) مسابقه را باخت (پترسون، که هنوز هم یکی از مشاهیر تالار است، تاریخش را در آن شب رقم زد و در سن ۲۱ سالگی به جوانترین قهرمان سنگین‌وزن جهان تبدیل شد. رکوردی که وی تا سال ۱۹۸۶ حفظ کرد).

مور ۶ دوره برد از مسابقات خود را در طول سال ۱۹۵۷ بدست آورد. در میان این بردها، غلبه بر هانس کالبفل (به انگلیسی: Hans Kalbfell) حریف سنگین‌وزن در ۱۰ راند آسان در آلمان، ناک اوت تونی آنتونی (به انگلیسی: Tony Anthony) در راند هفتم برای حفظ عنوان نیمه سنگین، یک مسابقه یکطرفه ۱۰ راندی مقابل مدعی عنوان نیمه سنگین ادی کوتون در یک مسابقه بدون عنوان و ناک اوت مدعی برتر وزن سنگین‌وزن آینده راجر ریشر (به انگلیسی: Roger Rischer) در راند ۴ یک مسابقه ۱۰ راندی.

در سال ۱۹۵۸، مور ۱۰ مبارزه داشت که با ۹ برد و ۱ تساوی انجام گرفت. نبرد او با یوان دورل خصوصاً جالب توجه بود: دفاع از عنوان قهرمانی نیمه سنگین‌وزن خود در مونترال، کانادا، او سه بار در راند اول افتاد و یک بار دیگر در راند پنجم، اما بعد از آن در راند ۱۰ جلو افتاد و با ناک اوت کردن دورل در راند ۱۱ پیروز شد.

سال ۱۹۵۹، آخرین سال بدون مدعی وی به عنوان قهرمان بود، اتفاقی نادر و کم سابقه. در دو مبارزه خود، استرلینگ دیویس را با ناک اوت در راند سوم، سپس دوباره دورل، با ناک اوت در راند سوم، مجدداً عنوان قهرمانی نیمه سنگین جهان را حفظ کرد.

در سال ۱۹۶۰، مور از عنوان قهرمانی نیمه سنگین‌وزن خود توسط انجمن ملی بوکس (NBA) محروم شد، اما همچنان توسط بیشتر مراجع مهم بوکس از جمله کمیسیون ورزشی ایالت نیویورک و مجله معتر رینگ شناخته می‌شود. مور سه مسابقه از چهار مسابقه خود در سال ۱۹۶۰ را پیروز شد، که یکی از آنها غلبه بر بادی تورمن (Buddy Turman) در دالاس بود و تنها باخت او مسابقه ۱۰ راندی مقابل جولیو رینالدی (به ایتالیایی: Giulio Rinaldi) در رم.

مور در سال ۱۹۶۱ در مانیل، فیلیپین، قبل از آخرین مبارزه اش برای دفاع از عنوان قهرمانی نیمه سنگین‌وزن جهان، دوباره بادی تورمن را شکست داد. برای حفظ کمربند قهرمانی جولیو رینالدی را طی ۱۵ راند به سختی ضرب و شتم کرد. در آخرین نبرد خود در آن سال، او بار دیگر وارد رقابتهای قهرمانی سنگین‌وزن شد و با پیت ریدمچر (انگلیسی: Pete Rademacher)، مردی که در اوایل کار خود با تبدیل شدن به «اولین مردی که در اولین دوره حرفه ای خود، برای کسب عنوان جهانی، مدعی آن عنوان را به چالش کشیده بود» تاریخ را رقم زده بود، ملاقات کرد (زمانی که مور با نتیجه ناک اوت در راند ششم به پاترسون باخت). مور با ضربات شدیدی موفق به ناک اوت ریدمچر در راند نهم شد.

در سال ۱۹۶۲، بقیه کمیسیون‌های بوکس که همچنان به عنوان قهرمان نیمه سنگین‌وزن جهان از مور حمایت می‌کردند، شناخت خود را پس گرفتند. وی از آن پس به‌طور انحصاری به عنوان سنگین‌وزن نامیده شد و آلخاندرو لاورانته (Alejandro Lavorante) را در راند ۱۰ ناک اوت و هوارد کینگ (Howard King) را با ناک اوت در راند اول در تیخووانای مکزیک شکست داد. وی سپس در یک دوره مسابقه در رده سنگین‌وزن، ویلی پاسترانو (Willie Pastrano) قهرمان آینده نیمه سنگین‌وزن جهان را در ۱۰ راند شکست داد. در پوسترهای تبلیغاتی مبارزه، مور به عنوان «قهرمان نیمه سنگین‌وزن جهان» اعلام شد. این دوره از مسابقات در کالیفرنیا اتفاق افتاد، که در هنگام انجام مسابقه مور-پاسترانو، هنوز عنوان قهرمانی نیمه سنگین‌وزن جهان از مور پس گرفته نشده بود. در زمان برگزاری این مسابقه، کمیسیون کالیفرنیا، مانند نیویورک، ماساچوست، مجله EBU و رینگ، هارولد جانسون (Harold Johnson) را که ۱۶ روز زودتر داگ جونز را شکست داده بود، به عنوان قهرمان نیمه سنگین‌وزن معرفی کرده بود. جانسون از ۷ فوریه ۱۹۶۱ به عنوان قهرمان ان بی ای (WBA) اعلام شده بود.

سپس، در آخرین مبارزه ثبت شده خود، مور با یک چهره جدید جوان در رده سنگین‌وزن جوان ساکن خارج از لوئیزویل، به نام کاسیوس کلی (محمد علی کلی) رو در رو شد. مور مدتی مربی کلی بود، اما کلی به دلیل تلاش مور برای تغییر سبک و اصرار وی مبنی بر نظافت و کمک به تمیز کردن کف سالن‌ها و طبقات باشگاه، ناراضی شد و مور را ترک کرد.

در روزهای قبل از مبارزه مور و محمد علی کلی، کلی به پیش‌بینی کرده بود که «آرچی مور … در راند چهارم بیفتد.» مور پاسخ داده که او ضربه جدیدی (بعنوان جواب) برای مسابقه تدارک دیدن: دوختن لب‌ها (سکوت)، (اصطلاحاً تا پایان مسابقه و اعلام نتیجه، اظهار فضل نکن).

با این وجود، همان‌طور که کلی پیش‌بینی کرد، مور طی چهار راند ناک اوت و مغلوب کلی شد.

مور تنها مردی است که با دو اسطوره بوکس جهان یعنی راکی مارچیانو و محمد علی کلی مبارزه کرده‌است.

پس از یک مبارزه دیگر در سال ۱۹۶۳، با پیروزی طی ناک اوت در راند سوم مقابل مایکل دی بیاز (Michael DiBiase) در فونیکس، مور بازنشستگی خود را از بوکس اعلام کرد، با یک نتیجه خوب.

بازنشستگی نهایی[ویرایش]

علیرغم بازنشستگی، مور نتوانست از کانون توجه خود فرار کند، او جوایز و فداکاری‌های زیادی دریافت کرد. در سال ۱۹۶۵ به او کلید شهر سن دیگو، کالیفرنیا داده شد. در سال ۱۹۷۰، توسط مجله Listen Magazine به عنوان «مرد سال» نامگذاری شد و کلید شهر سند پوینت در اوهایو را دریافت کرد.

وی در سال ۱۹۸۵ به عضویت تالار مشاهیر بوکس شهر سنت لوئیس انتخاب شد و در سال ۱۹۸۸ جایزه یادبود راکی مارچیانو را در شهر نیویورک دریافت کرد. در سال ۱۹۹۰، وی به عضویت در تالار بین‌المللی مشاهیر بوکس در کاناستوتا، نیویورک درآمد. نیویورک، یکی از اعضای اصلی آن نهاد است.

به عنوان بوکسوری با سن بالا که به عنوان قهرمان میان وزن جهان دست یافته‌است، اعتقاد بر این است که او تنها بوکسوری بود که در دوره‌های جو لوئیز، راکی مارچیانو و محمد علی بوکس حرفه ای بوکس کرد. وی یکی از بوکسورهایی است که با یک کارنامه سنگین و درخشان، حرفه بوکس اش چهار دهه به طول انجامید و با رکورد نهایی ۱۸۵ برد، ۲۳ باخت، ۱۱ تساوی و ۱ مسابقه بدون نتیجه، با ۱۳۱ ناک اوت رسمی بازنشسته شد.

با این حال، حداقل سه بار از ۱۳۱ ناک اوت مور در مسابقاتی کم‌اهمیت به مصاف کشتی گیران حرفه ای رفت: «پروفسور» روی شیر در ۱۹۵۶، استرلینگ دیویس در ۱۹۵۹ و مایک دی بیاز در سال ۱۹۶۳ (۱۳۱ مین و آخرین ناک اوت). هر سه مسابقه رسماً به عنوان ناک اوت فنی در راند سوم ذکر شده‌است. دومین تعداد ناک اوت در تاریخ بوکس، ۱۲۸ عدد است که متعلق به سام لانگفورد است.

در دهه ۱۹۶۰ او سازمانی به نام (Any Boy Can) را تأسیس کرد، که بوکس را به جوانان محروم در منطقه سن دیگو آموزش می‌داد. در سال ۱۹۷۴ وی به مربیگری جورج فورمن بوکسور سنگین‌وزن کمک کرد که منجر به اعطاء لقب مشهور «رامبل در جنگل» (Rumble in the Jungle) و کسب عنوان قهرمانی در برابر محمد علی کلی در کشور زئیر شد. وی در سال ۱۹۷۶ به عنوان دستیار مربی تیم بوکس المپیک نیجریه خدمت کرد. وی که درگیر در تلاش فعالانه برای آموزش کودکان در مورد خطرات سوء مصرف مواد مخدر بود، در دهه ۱۹۸۰ به عنوان مربی بوکس جوانان در وزارت مسکن و شهرسازی دولت فدرال فعالیت کرد، که عمدتاً به گتوهایی (محله یهودیان) در سن دیگو و لس آنجلس اختصاص یافته بود. وی به خبرنگار گفت: «من سعی می‌کنم هنرهایی را که می‌شناسم انتقال دهم: خود کنترلی، اعتماد به نفس، دفاع از خود». در اوایل دهه ۱۹۹۰ او دوباره به عنوان مربی برای جورج فورمن کار کرد.

حرفه بازیگری[ویرایش]

در سال ۱۹۶۰، مور در فیلم ماجراهای هاکلبری فین به کارگردانی مایکل کورتیز اقتباسی سینمایی از رمان مارک تواین در نقش «جیم» برده فراری، در مقابل ادی هاجز در نقش «هاک» ظاهر شد. مور به خاطر تصویر دلسوزانه او از «جیم»، نقدهای مثبت را بدست آورد، برخی از هنوز معتقدند که کماکان بهترین بازی در نقش «جو» در تاریخ سینماست.

مور تصمیم نگرفت که یک حرفه را عنوان بازیگر تمام وقت دنبال کند، اما در دهه ۱۹۶۰ فیلم‌هایی از قبیل «تازه‌به‌دوران‌رسیده‌ها» (انگلیسی: The Carpetbaggers)، «مرد حلق آویز شده» (انگلیسی: The Hanged Man)، «شیرینی ثروت» (به انگلیسی: The Fortune Cookie) و در تلویزیون در قسمت‌هایی از سریالها ظاهر شد. امور خانوادگی، پری میسون، واگن قطار، گزارشگر، بتمن (انگلیسی: Batman) (قسمت ۳۵) و سریال یک «زندگی برای زیستن». او همچنین در فیلم تلویزیونی منتقدان منتقدان من «چارلی شیرین» ظاهر شد. نمایشهای بعدی او فیلم جرم جنایی پوشاک، فیلم گذرگاه بریکهارت در نقش سرآشپز در کنار چارلز برانسون و فیلم مجازات ۲ در نقش خودش به همراه لئون ایزاک کندی و مستر تی بود.

زندگی شخصی[ویرایش]

آرچی مور سه دختر داشت به نام‌های رینا، جی ماری و الیزابت مور استامپ و چهار پسر به نام‌های آرچی جونیور، هاردی، آنتونی و دی آنژلو. ازدواج آرچی مور و الیزابت تورتون به تولد آرچی جونیور و الیزابت منجر شد. ازدواج دومش در سال ۱۹۵۶ با جوآن هاردی بود و با او صاحب ۵ فرزند شد: رینا، جی ماری، هاردی، آنتونی و دی آنژلو. آنها تا زمان مرگ وی در سال ۱۹۹۸ ازدواج کرده بودند.

مور بعدها در زندگی به «کلیسای ادونتیست‌های روز هفتم» (به انگلیسی: Seventh-day Adventist Church) پیوست.

در سال ۱۹۹۷، J'Marie مور دختر اول یک قهرمان بوکس معروف به خودش تبدیل شدن به یک قهرمان بوکس حرفه ای تبدیل شد.

مرگ[ویرایش]

آرچی مور در سال ۱۹۹۸، چهار روز قبل از تولد ۸۲ سالگی اش، در اثر نارسایی قلبی درگذشت. جسد او سوزانده شد و خاکسترش در مقبره ای مخصوص در گورستان سن دیگو گذاشته شد.

فیلم‌شناسی[ویرایش]

سال	عنوان	نقش	شرح
۱۹۶۰	ماجراهای هاکلبری فین	جیم
۱۹۶۴	تازه‌به‌دوران‌رسیده‌ها	جددیا
۱۹۶۴	مرد حلق آویز شده	خاویر	فیلم تلویزیونی
۱۹۶۶	شیرینی ثروت	آقای جکسون
۱۹۷۰	چارلی شیرین من		فیلم تلویزیونی
۱۹۷۳	پوشاک	پاکارد
۱۹۷۵	گذرگاه بریکهارت	کارلوس	(آخرین نقش سینمایی)

افتخارات[ویرایش]

در سال ۱۹۶۵، مور نیز توسط مشاهیر قهرمانان سن دیگو به تالار مشاهیر بریتبارد (Breitbard) وارد شد.
در سال ۱۹۸۰، او به عضویت تالار بوکسورهای مشهور جهان نائل گردید.
در سال ۱۹۹۰، او به عضویت تالار مشاهیر بین‌المللی بوکس نائل گردید.
در سال ۲۰۰۲، نام آرچی مور وارد پیاده‌روی مشاهیر سنت لوئیس شد.
در سال ۲۰۰۶، مور به عضویت تالار مشاهیر بوکس کالیفرنیا نائل گردید.
مجله رینگ نام مور را رتبه ۴ لیست «بهترین مشت‌های تمام دوران» خود در سال ۲۰۰۳، و رتبه ۱۴ را در لیست «۸۰ بهترین مبارز ۸۰ سال گذشته» قرار داد.
مور در سال ۲۰۰۵ توسط سازمان بین‌المللی تحقیقات بوکس در رتبه نخست «بوکسور نیمه سنگین همه دوران» قرار گرفت.
مور در سال ۱۹۹۹ از طرف آسوشیتدپرس به عنوان قهرمان شماره ۱ نیمه سنگین‌وزن قرن بیستم معرفی شد.
مور به عنوان ۶مین «بوکسور(pound for pound fighter)همه دوران» توسط بوکس رک (Boxrec) رتبه‌بندی شده‌است (این اصطلاع به بوکسوری گفته می‌شود که در رده بالاتر از رده وزنی خود مبارزه کند).

کارنامه بوکس حرفه ای[ویرایش]

185 Wins (131 knockouts, 54 decisions), 23 Losses (7 knockouts, 16 decisions), 10 Draws, 1 No Decision^[۱]
نتیجه.	رکورد	حریف	نوع	راند	تاریخ	محل مسابقه	توضیح
Win	184–23–9	مایکل دی بیز	TKO	3 (10)	۱۵/۰۳/۱۹۶۳	Phoenix, Arizona, United States
Loss	183–23–9	محمد علی کلی	KO	4 (10)	۱۵/۱۱/۱۹۶۲	Los Angeles, California, United States	See Cassius Clay vs. Archie Moore.
مساویDraw	183–22–9	ویلی پاسترانو	Draw	۱۰	۲۸/۰۵/۱۹۶۲	Los Angeles, California, United States
Win	183–22–8	هوارد کینگ	KO	1 (10)	۰۷/۰۵/۱۹۶۲	Tijuana, Baja California, Mexico
Win	182–22–8	آلخاندرو لاورانته	TKO	۱0 (10)	۳۰/۰۳/۱۹۶۲	Los Angeles, California, United States	Lavorante carried out on a stretcher.
Win	181–22–8	پیت رادماکر	TKO	6 (10)	۲۳/۱۰/۱۹۶۱	Baltimore, Maryland, United States
Win	180–22–8	گوئیلو رینالدی	UD	۱۵	۱۰/۰۶/۱۹۶۱	New York, New York, United States	Retained The Ring and lineal light heavyweight titles
Win	179–22–8	بادی تورمن	UD	۱۰	۲۵/۰۳/۱۹۶۱	Quezon City, Metro Manila, Philippines
Win	178–22–8	بادی تورمن	UD	۱۰	۲۸/۱۱/۱۹۶۰	Dallas, Texas, United States
Loss	177–22–8	گوئیلو رینالدی	PTS	۱۰	۲۹/۱۰/۱۹۶۰	Rome, Lazio, Italy
Win	177–21–8	George Abinet	RTD	3 (10)	۱۳/۰۹/۱۹۶۰	Dallas, Texas, United States
Win	176–21–8	ویلی بسمانوف	TKO	۱0 (15)	۲۵/۰۵/۱۹۶۰	Indianapolis, Indiana, United States	Won American Heavyweight Title
Win	175–21–8	یوون دورلو	KO	3 (15)	۱۲/۰۸/۱۹۵۹	Montreal, Quebec, Canada	Retained The Ring and lineal light heavyweight titles
Win	174–21–8	Sterling Davis	TKO	3 (10)	۰۹/۰۳/۱۹۵۹	Odessa, Texas, United States
Win	173–21–8	یوون دورلو	KO	۱1 (15)	۱۰/۱۲/۱۹۵۸	Montreal, Quebec, Canada	Retained The Ring and lineal light heavyweight titles
مساویDraw	172–21–8	هوارد کینگ	Draw	۱۰	۰۴/۰۸/۱۹۵۸	Reno, Nevada, United States
Win	172–21–7	هوارد کینگ	PTS	۱۰	۰۹/۰۶/۱۹۵۸	Sacramento, California, United States
Win	171–21–7	Charley Norkus	UD	۱۰	۲۶/۰۵/۱۹۵۸	San Francisco, California, United States
Win	170–21–7	هوارد کینگ	PTS	۱۰	۱۷/۰۵/۱۹۵۸	San Diego, California, United States
Win	169–21–7	ویلی بسمانوف	SD	۱۰	۰۲/۰۵/۱۹۵۸	Louisville, Kentucky, United States
Win	168–21–7	Bob Albright	TKO	7 (10)	۱۰/۰۳/۱۹۵۸	Vancouver, British Columbia, Canada
Win	167–21–7	Bert Whitehurst	TKO	۱0 (10)	۰۴/۰۳/۱۹۵۸	San Bernardino, California, United States
Win	166–21–7	Julio Neves	KO	3 (10)	۰۱/۰۲/۱۹۵۸	Rio de Janeiro, Distrito Federal, Brazil
Win	165–21–7	Luis Ignacio	PTS	۱۰	۱۸/۰۱/۱۹۵۸	São Paulo, São Paulo, Brazil
Win	164–21–7	Roger Rischer	KO	4 (10)	۲۹/۱۱/۱۹۵۷	Portland, Oregon, United States
Win	163–21–7	Eddie Cotton	PTS	۱۰	۰۵/۱۱/۱۹۵۸	Seattle, Washington, United States
Win	162–21–7	Ralph Hooker	TKO	5 (10)	۳۱/۱۰/۱۹۵۷	Vancouver, British Columbia, Canada
Win	161–21–7	Tony Anthony	KO	7 (15)	۲۰/۰۹/۱۹۵۷	Los Angeles, California, United States	Retained The Ring and lineal light heavyweight titles
Win	160–21–7	Alain Cherville	TKO	6 (10)	۰۲/۰۶/۱۹۵۷	Stuttgart, Baden-Württemberg, Germany
Win	159–21–7	Alain Cherville	UD	۱۰	۰۱/۰۵/۱۹۵۷	Essen, Nordrhein-Westfalen, Germany
Loss	158–21–7	Floyd Patterson	KO	5 (15)	۳۰/۱۱/۱۹۵۶	Chicago, Illinois, United States	For vacant The Ring and lineal heavyweight titles
Win	158–20–7	Roy Shire	TKO	3 (10)	۰۸/۰۹/۱۹۵۶	Ogden, Utah, United States
Win	157–20–7	James J Parker	TKO	9 (15)	۲۵/۰۷/۱۹۵۶	Toronto, Ontario, Canada
Win	156–20–7	Yolande Pompey	TKO	۱0 (15)	۰۵/۰۶/۱۹۵۶	Harringay, London, United Kingdom	Retained The Ring and lineal light heavyweight titles
Win	155–20–7	Gene Thompson	TKO	3 (10)	۳۰/۰۴/۱۹۵۶	Tucson, Arizona, United States
Win	154–20–7	Sonny Andrews	KO	4 (10)	۲۶/۰۴/۱۹۵۶	Edmonton, Alberta, Canada
Win	153–20–7	George Parmentier	TKO	3 (10)	۱۶/۰۴/۱۹۵۶	Seattle, Washington, United States
Win	152–20–7	Willie Bean	TKO	5 (10)	۱۰/۰۴/۱۹۵۶	Richmond, California, United States
Win	151–20–7	هوارد کینگ	PTS	۱۰	۲۷/۰۳/۱۹۵۶	Sacramento, California, United States
Win	150–20–7	Frankie Daniels	UD	۱۰	۱۷/۰۳/۱۹۵۶	Hollywood, California, United States
Win	149–20–7	Bob Dunlap	KO	1 (10)	۲۷/۰۲/۱۹۵۶	San Diego, California, United States
Win	148–20–7	هاوارد کینگ (بوکسور)	PTS	۱۰	۲۰/۰۲/۱۹۵۶	San Francisco, California, United States
Loss	147–20–7	راکی مارسیانو	KO	9 (15)	۲۱/۰۹/۱۹۵۵	Bronx, New York, United States	For The Ring and lineal heavyweight titles
Win	147–19–7	باب اولسون	KO	3 (15)	۲۲/۰۶/۱۹۵۵	New York, New York, United States	Retained The Ring and lineal light heavyweight titles
Win	146–19–7	Nino Valdes	PTS	۱۵	۰۲/۰۵/۱۹۵۵	Las Vegas, Nevada, United States
Win	145–19–7	هارولد جانسون	TKO	۱4 (15)	۱۱/۰۸/۱۹۵۴	New York, New York, United States	Retained The Ring and lineal light heavyweight titles
Win	144–19–7	Bert Whitehurst	TKO	6 (10)	۰۷/۰۶/۱۹۵۴	New York, New York, United States
Win	143–19–7	Bob Baker	TKO	9 (10)	۰۹/۰۳/۱۹۵۴	Miami Beach, Florida, United States
Win	142–19–7	جوی ماکسیم	UD	۱۵	۲۷/۰۱/۱۹۵۴	Miami, Florida, United States	Retained The Ring and lineal light heavyweight titles
Win	141–19–7	Dogomar Martinez	PTS	۱۰	۱۲/۰۹/۱۹۵۳	Buenos Aires, Distrito Federal, Argentina
Win	140–19–7	Rinaldo Ansaloni	TKO	4 (10)	۲۲/۰۸/۱۹۵۳	Buenos Aires, Distrito Federal, Argentina
Win	139–19–7	جوی ماکسیم	UD	۱۵	۲۴/۰۶/۱۹۵۳	Ogden, Utah, United States	Retained The Ring and lineal light heavyweight titles
Win	138–19–7	Frank Buford	TKO	9 (10)	۳۰/۰۳/۱۹۵۳	San Diego, California, United States
Win	137–19–7	Al Spaulding	KO	3 (10)	۱۷/۰۳/۱۹۵۳	Spokane, Washington, United States
Win	136–19–7	Nino Valdes	UD	۱۰	۱۱/۰۳/۱۹۵۳	St. Louis, Missouri, United States
Win	135–19–7	Sonny Andrews	TKO	5 (10)	۰۳/۰۳/۱۹۵۳	Sacramento, California, United States
Win	134–19–7	Leonard Dugan	TKO	8 (10)	۱۶/۰۲/۱۹۵۳	San Francisco, California, United States
Win	133–19–7	Toxie Hall	KO	4 (10)	۲۷/۰۱/۱۹۵۳	Toledo, Ohio, United States
Win	132–19–7	جوی ماکسیم	UD	۱۵	۱۷/۱۲/۱۹۵۲	St. Louis, Missouri, United States	Won The Ring and lineal light heavyweight titles
Win	131–19–7	Clinton Bacon	TKO	4 (10)	۲۵/۰۷/۱۹۵۲	Denver, Colorado, United States
Win	130–19–7	Clarence Henry	UD	۱۰	۲۶/۰۶/۱۹۵۲	Baltimore, Maryland, United States
Win	129–19–7	Bob Dunlap	KO	6 (10)	۱۹/۰۵/۱۹۵۲	San Francisco, California, United States
Win	128–19–7	Jimmy Slade	UD	۱۰	۲۷/۰۲/۱۹۵۲	St. Louis, Missouri, United States
Win	127–19–7	هارولد جانسون	UD	۱۰	۲۹/۰۱/۱۹۵۲	Toledo, Ohio, United States
Loss	126–19–7	هارولد جانسون	UD	۱۰	۱۰/۱۲/۱۹۵۱	Milwaukee, Wisconsin, United States
Win	126–18–7	Chubby Wright	TKO	7 (10)	۲۹/۱۰/۱۹۵۱	St. Louis, Missouri, United States
Win	125–18–7	هارولد جانسون	UD	۱۰	۲۴/۰۹/۱۹۵۱	Philadelphia, Pennsylvania, United States
Win	124–18–7	Embrel Davidson	KO	1 (10)	۰۵/۰۹/۱۹۵۱	Detroit, Michigan, United States
Win	123–18–7	Alfredo Lagay	KO	3 (10)	۱۷/۰۸/۱۹۵۱	Bahía Blanca, Buenos Aires, Argentina
Win	122–18–7	Rafael Miranda	TKO	4 (10)	۰۵/۰۸/۱۹۵۱	Comodoro Rivadavia, Chubut, Argentina
Win	121–18–7	Americo Capitanelli	KO	3 (10)	۲۸/۰۷/۱۹۵۱	San Miguel de Tucumán, Tucumán, Argentina
Win	120–18–7	Victor Carabajal	KO	3 (12)	۲۶/۰۷/۱۹۵۱	Cordoba, Cordoba, Argentina
Win	119–18–7	Vicente Quiroz	RTD	6 (10)	۱۴/۰۷/۱۹۵۱	Cine Boston, Montevideo, Uruguay
Win	118–18–7	سانتیاگو لوول	KO	1 (12)	۰۷/۰۷/۱۹۵۱	Buenos Aires, Distrito Federal, Argentina
مساویDraw	117–18–7	Karel Sys	Draw	۱۲	۲۳/۰۶/۱۹۵۱	Buenos Aires, Distrito Federal, Argentina
Win	117–18–6	Abel Cestac	RTD	9 (12)	۰۹/۰۶/۱۹۵۱	Buenos Aires, Distrito Federal, Argentina
Win	116–18–6	Art Henri	TKO	4 (10)	۱۴/۰۵/۱۹۵۱	Baltimore, Maryland, United States
Win	115–18–6	Herman Harris	KO	4 (10)	۲۶/۰۴/۱۹۵۱	Flint, Michigan, United States
Win	114–18–6	Abel Cestac	UD	۱۰	۱۳/۰۳/۱۹۵۱	Toledo, Ohio, United States
Win	113–18–6	جیمی بیوینس	TKO	9 (10)	۲۱/۰۲/۱۹۵۱	New York, New York, United States
Win	112–18–6	John Thomas	KO	1 (10)	۲۸/۰۱/۱۹۵۱	Panama City, Panama
Win	111–18–6	Billy Smith	TKO	8 (10)	۰۲/۰۱/۱۹۵۱	Portland, Oregon, United States
Win	110–18–6	Vernon Williams	KO	2 (10)	۳۱/۰۷/۱۹۵۰	Chicago, Illinois, United States
Win	109–18–6	Bert Lytell	UD	۱۰	۳۱/۰۱/۱۹۵۰	Toledo, Ohio, United States
Win	108–18–6	Leonard Morrow	KO	۱0 (15)	۱۳/۱۲/۱۹۴۹	Toledo, Ohio, United States
Win	107–18–6	Charley Williams	KO	8 (10)	۰۶/۱۲/۱۹۴۹	Hartford, Connecticut, United States
Win	106–18–6	Phil Muscato	KO	6 (10)	۲۴/۱۰/۱۹۴۹	Toledo, Ohio, United States
Win	105–18–6	Bob Amos	PTS	۱۰	۰۴/۱۰/۱۹۴۹	Toledo, Ohio, United States
Win	104–18–6	Esco Greenwood	TKO	2 (10)	۲۹/۰۷/۱۹۴۹	North Adams, Massachusetts, United States
Win	103–18–6	Bob Sikes	TKO	3 (10)	۲۷/۰۶/۱۹۴۹	Indianapolis, Indiana, United States
Loss	102–18–6	Clinton Bacon	DQ	6 (10)	۱۳/۰۶/۱۹۴۹	Indianapolis, Indiana, United States
Win	102–17–6	هارولد جانسون	UD	۱۰	۲۶/۰۴/۱۹۴۹	Philadelphia, Pennsylvania, United States
Win	101–17–6	جیمی بیوینس (بوکسور)	KO	8 (10)	۱۱/۰۴/۱۹۴۹	Toledo, Ohio, United States
Win	100–17–6	Dusty Wilkerson	TKO	6 (10)	۲۳/۰۳/۱۹۴۹	Philadelphia, Pennsylvania, United States
Win	99–17–6	Alabama Kid	KO	3 (10)	۰۴/۰۳/۱۹۴۹	Columbus, Ohio, United States
Win	98–17–6	باب ساترفیلد	KO	3 (10)	۳۱/۰۱/۱۹۴۹	Toledo, Ohio, United States
Win	97–17–6	Alabama Kid	KO	4 (10)	۱۰/۰۱/۱۹۴۹	Toledo, Ohio, United States
Win	96–17–6	چارلی ویلیامز	KO	7 (10)	۲۷/۱۲/۱۹۴۸	Baltimore, Maryland, United States
Win	95–17–6	Bob Amos	UD	۱۰	۰۶/۱۲/۱۹۴۸	Washington, District of Columbia, United States
Win	94–17–6	Henry Hall	UD	۱۰	۱۵/۱۱/۱۹۴۸	Baltimore, Maryland, United States
Loss	93–17–6	Lloyd Gibson	DQ	4 (10)	۰۱/۱۱/۱۹۵۱	Washington, District of Columbia, United States
Loss	93–16–6	Henry Hall	PTS	۱۰	۱۵/۱۰/۱۹۴۸	New Orleans, Louisiana, United States
Win	93–15–6	Billy Smith	KO	4 (10)	۲۰/۰۹/۱۹۴۸	Baltimore, Maryland, United States
Win	92–15–6	Ted Lowry	UD	۱۰	۰۲/۰۸/۱۹۴۸	Baltimore, Maryland, United States
Win	91–15–6	Jimmy Bivins	MD	۱۰	۲۸/۰۶/۱۹۴۸	Baltimore, Maryland, United States
Loss	90–15–6	Leonard Morrow	KO	1 (12)	۰۲/۰۶/۱۹۵۱	Oakland, California, United States
Win	90–14–6	Billy Smith	UD	۱۰	۰۵/۰۵/۱۹۴۸	Cincinnati, Ohio, United States
Win	89–14–6	Charley Williams	KO	7 (10)	۱۹/۰۴/۱۹۴۸	Newark, New Jersey, United States
Win	88–14–6	Dusty Wilkerson	TKO	7 (10)	۱۲/۰۴/۱۹۴۸	Baltimore, Maryland, United States
Loss	87–14–6	آزارد چارلز	KO	8 (15)	۱۳/۰۱/۱۹۴۸	Cleveland, Ohio, United States
Win	87–13–6	George Fitch	TKO	6 (10)	۱۰/۱۱/۱۹۴۷	Baltimore, Maryland, United States
Win	86–13–6	جیمی بیوینس	TKO	8 (10)	۰۸/۰۹/۱۹۴۷	Baltimore, Maryland, United States
Win	85–13–6	Bobby Zander	PTS	۱۲	۳۰/۰۷/۱۹۴۷	Oakland, California, United States	Won California Light Heavyweight Title
Win	84–13–6	Bert Lytell	UD	۱۰	۱۴/۰۷/۱۹۴۷	Baltimore, Maryland, United States
Win	83–13–6	چارلی شپرد	UD	۱۰	۱۶/۰۶/۱۹۴۷	Washington, District of Columbia, United States
Loss	82–13–6	آزارد چارلز	MD	۱۰	۰۵/۰۵/۱۹۴۷	Cincinnati, Ohio, United States
Win	82–12–6	Rusty Payne	PTS	۱۰	۱۱/۰۴/۱۹۴۷	San Diego, California, United States
Win	81–12–6	Jack Chase	KO	9 (10)	۱۸/۰۳/۱۹۴۷	Los Angeles, California, United States
مساویDraw	80–12–6	Jack Chase	Draw	۱۰	۰۶/۱۱/۱۹۴۶	Oakland, California, United States
مساویDraw	80–12–5	Billy Smith	Draw	۱۲	۲۳/۱۰/۱۹۴۶	Oakland, California, United States	California Light Heavyweight Title
Win	80–12–4	Jimmy O'Brien	TKO	2 (10)	۰۹/۰۹/۱۹۴۶	Baltimore, Maryland, United States
Win	79–12–4	Buddy Walker	KO	4 (10)	۱۹/۰۸/۱۹۴۶	Baltimore, Maryland, United States
Loss	78–12–4	آزارد چارلز	UD	۱۰	۲۰/۰۵/۱۹۴۶	Pittsburgh, Pennsylvania, United States
Win	78–11–4	Vern Escoe	TKO	7 (10)	۰۲/۰۵/۱۹۴۶	Orange, New Jersey, United States
Win	77–11–4	George Parks	KO	1 (10)	۰۵/۰۲/۱۹۴۶	Washington, District of Columbia, United States
Win	76–11–4	Curtis Sheppard	UD	۱۲	۲۸/۰۱/۱۹۴۶	Baltimore, Maryland, United States
Win	75–11–4	Holman Williams	TKO	۱1 (12)	۲۶/۱۱/۱۹۴۵	Baltimore, Maryland, United States
Win	74–11–4	O'Dell Riley	KO	6 (10)	۱۲/۱۱/۱۹۴۵	Detroit, Michigan, United States
Loss	73–11–4	Holman Williams	MD	۱۰	۲۲/۱۰/۱۹۴۵	Baltimore, Maryland, United States
Win	73–10–4	Cocoa Kid	KO	8 (10)	۱۷/۰۹/۱۹۴۵	Baltimore, Maryland, United States
Loss	72–10–4	جیمی بیوینس	KO	6 (10)	۲۲/۰۸/۱۹۴۵	Cleveland, Ohio, United States
Win	72–9–4	Lloyd Marshall	TKO	۱0 (10)	۲۶/۰۶/۱۹۴۵	Cleveland, Ohio, United States
Win	71–9–4	George Kochan	TKO	6 (10)	۱۸/۰۶/۱۹۴۵	Baltimore, Maryland, United States
Win	70–9–4	Lloyd Marshall	UD	۱۰	۲۱/۰۵/۱۹۴۵	Baltimore, Maryland, United States
Win	69–9–4	Teddy Randolph	TKO	9 (10)	۲۳/۰۴/۱۹۴۵	Baltimore, Maryland, United States
Win	68–9–4	Nate Bolden	UD	۱۰	۰۲/۰۴/۱۹۴۵	Baltimore, Maryland, United States
Win	67–9–4	Napoleon Mitchell	KO	6 (8)	۱۲/۰۲/۱۹۴۵	Boston, Massachusetts, United States
Win	66–9–4	Bob Jacobs	TKO	9 (10)	۲۹/۰۱/۱۹۴۵	New York, New York, United States
Win	65–9–4	Joey Jones	TKO	2 (8)	۱۱/۰۱/۱۹۴۵	Boston, Massachusetts, United States
Win	64–9–4	Nate Bolden	KO	9 (10)	۱۸/۱۲/۱۹۴۴	New York, New York, United States
Win	63–9–4	Battling Monroe	KO	6 (10)	۰۱/۰۹/۱۹۴۴	San Diego, California, United States
Win	62–9–4	Jimmy Hayden	KO	5 (10)	۱۸/۰۸/۱۹۴۴	San Diego, California, United States
Win	61–9–4	Louis Mays	KO	3 (10)	۱۱/۰۸/۱۹۴۴	San Diego, California, United States
Win	60–9–4	Kenny LaSalle	PTS	۱۰	۱۹/۰۵/۱۹۴۴	San Diego, California, United States
Loss	59–9–4	Charley Burley	PTS	۱۰	۲۱/۰۴/۱۹۴۴	Hollywood, California, United States
Win	59–8–4	Roman Starr	TKO	2 (10)	۲۴/۰۳/۱۹۴۴	Hollywood, California, United States
Loss	58–8–4	Eddie Booker	TKO	8 (10)	۲۱/۰۱/۱۹۴۴	Hollywood, California, United States
Win	58–7–4	Amado Rodriguez	KO	1 (10)	۰۷/۰۱/۱۹۴۴	San Diego, California, United States
Win	57–7–4	Jack Chase	MD	۱۰	۲۶/۱۱/۱۹۴۳	Hollywood, California, United States
Win	56–7–4	Kid Hermosillo	TKO	5 (10)	۰۴/۱۱/۱۹۴۳	San Diego, California, United States
Loss	55–7–4	Aaron Wade	PTS	۱۰	۱۶/۰۸/۱۹۴۳	San Francisco, California, United States
Loss	55–6–4	Jack Chase	UD	۱۵	۰۲/۰۸/۱۹۴۳	San Francisco, California, United States	California Middleweight Title
Win	55–5–4	Eddie Cerda	KO	3 (10)	۲۸/۰۷/۱۹۴۳	San Diego, California, United States
Win	54–5–4	Big Boy Hogue	TKO	5 (10)	۲۲/۰۷/۱۹۴۳	San Diego, California, United States
Win	53–5–4	Jack Chase	UD	۱۵	۰۸/۰۵/۱۹۴۳	San Diego, California, United States	California Middleweight Title
Win	52–5–4	Jack Chase	KO	۹	۱۸/۰۳/۱۹۴۳	Los Angeles, California, United States
مساویDraw	51–5–4	Eddie Booker	Draw	۱۲	۱۱/۱۲/۱۹۴۲	San Diego, California, United States	California Middleweight Title
Win	51–5–3	Jack Chase	PTS	۱۰	۲۷/۱۱/۱۹۴۲	San Diego, California, United States
Win	50–5–3	Tabby Romero	KO	2 (10)	۰۶/۱۱/۱۹۴۲	San Diego, California, United States
Win	49–5–3	Shorty Hogue	TKO	2 (10)	۳۰/۱۰/۱۹۴۲	San Diego, California, United States
Win	48–5–3	Jimmy Casino	TKO	5 (10)	۱۸/۰۳/۱۹۴۲	Oakland, California, United States
Win	47–5–3	Al Globe	TKO	2 (10)	۲۷/۰۲/۱۹۴۲	San Diego, California, United States
Win	46–5–3	Bobby Britt	KO	3 (10)	۲۸/۰۱/۱۹۴۲	Phoenix, Arizona, United States
مساویDraw	45–5–3	Eddie Booker	PTS	۱۰	۲۰/۰۲/۱۹۴۱	San Diego, California, United States
Loss	45–5–2	Shorty Hogue	PTS	۱۰	۳۱/۰۱/۱۹۴۱	San Diego, California, United States
Win	45–4–2	Clay Rowan	KO	1 (10)	۱۷/۰۱/۱۹۴۱	San Diego, California, United States
Win	44–4–2	Pancho Ramirez	KO	5 (10)	۱۸/۱۰/۱۹۴۰	San Diego, California, United States
Win	43–4–2	Ron Richards	PTS	۱۲	۱۱/۰۷/۱۹۴۰	Sydney, New South Wales, Australia
Win	42–4–2	Fred Henneberry	TKO	7 (12)	۲۷/۰۶/۱۹۴۰	Sydney, New South Wales, Australia
Win	41–4–2	Frank Lindsay (alias tommy Jordan)^[۲]	KO	4 (12)	۲۷/۰۵/۱۹۴۰	Hobart, Tasmania, Australia
Win	40–4–2	Joe Delaney	KO	2 (12)	۱۸/۰۵/۱۹۴۰	Adelaide, South Australia, Australia
Win	39–4–2	Atilio Sabatino	TKO	5 (12)	۰۹/۰۵/۱۹۴۰	Sydney, New South Wales, Australia
Win	38–4–2	Ron Richards	TKO	۱0 (12)	۱۸/۰۴/۱۹۴۰	Sydney, New South Wales, Australia
Win	37–4–2	Jack McNamee	TKO	4 (12)	۳۰/۰۳/۱۹۴۰	Melbourne, Victoria, Australia
Loss	36–4–2	Shorty Hogue	PTS	۶	۲۹/۱۲/۱۹۳۹	San Diego, California, United States
Win	36–3–2	Honey Boy Jones	PTS	۱۰	۰۷/۱۲/۱۹۳۹	St. Louis, Missouri, United States
Win	0–10	Billy Day	KO	1 (10)	۲۷/۱۱/۱۹۳۹	Phoenix, Arizona, United States
مساویDraw	35–3–2	Freddie Dixon	Draw	۸	۱۳/۱۱/۱۹۳۹	Phoenix, Arizona, United States	Fight called a technical draw in the eighth round after Dixon was struck with a low blow and could not continue. Phoenix Athletic Commission's rules stated that no fighter could win or lose a fight due to a foul.
Win	35–3–1	Bobby Seaman	KO	7 (10)	۲۲/۰۹/۱۹۳۹	San Diego, California, United States
Win	34–3–1	Jack Coggins	PTS	۱۰	۰۱/۰۹/۱۹۳۹	San Diego, California, United States
No Contest	33–3–1	Jack Coggins	NC	۸	۲۱/۰۷/۱۹۳۹	San Diego, California, United States
Loss	33–3–1	تدی یاروز	PTS	۱۰	۲۰/۰۴/۱۹۳۹	St. Louis, Missouri, United States
Win	33–2–1	Marty Simmons	UD	۱۰	۱۶/۰۳/۱۹۳۹	St. Louis, Missouri, United States
Win	32–2–1	Domenico Ceccarelli	KO	1 (10)	۰۲/۰۳/۱۹۳۹	St. Louis, Missouri, United States
Win	31–2–1	Jack Moran	KO	1 (10)	۲۰/۰۱/۱۹۳۹	St. Louis, Missouri, United States
Win	30–2–1	Bob Turner	KO	2 (8)	۰۷/۱۲/۱۹۳۸	St. Louis, Missouri, United States
Win	29–2–1	Ray Lyle	KO	2 (10)	۲۲/۱۱/۱۹۳۸	St. Louis, Missouri, United States
Win	28–2–1	Bobby Yannes	TKO	2 (10)	۱۹/۱۰/۱۹۳۸	San Diego, California, United States
Win	27–2–1	Tom Henry	TKO	4 (6)	۲۷/۰۹/۱۹۳۸	Los Angeles, California, United States
Win	26–2–1	Frank Rowsey	TKO	3 (10)	۱۶/۰۹/۱۹۳۸	San Diego, California, United States
Win	25–2–1	Johnny Romero	KO	8 (10)	۰۲/۰۹/۱۹۳۸	San Diego, California, United States
Win	24–2–1	Lorenzo Pedro	PTS	۱۰	۰۵/۰۸/۱۹۳۸	San Diego, California, United States
Win	23–2–1	Johnny Sikes	KO	1 (10)	۲۲/۰۷/۱۹۳۸	San Diego, California, United States
Loss	22–2–1	Johnny Romero	PTS	۱۰	۲۴/۰۶/۱۹۳۸	San Diego, California, United States
Win	22–1–1	Ray Vargas	KO	3 (10)	۲۷/۰۵/۱۹۳۸	San Diego, California, United States
Win	21–1–1	Jimmy Brent	KO	1 (6)	۲۰/۰۵/۱۹۳۸	San Diego, California, United States
Win	20–1–1	Karl Lautenschlager	KO	2 (6)	۰۷/۰۱/۱۹۳۸	St. Louis, Missouri, United States
Win	19–1–1	Sammy Jackson	KO	8 (10)	۰۱/۱۲/۱۹۳۷	Jackson, Missouri, United States
Win	18–1–1	Sammy Christian	PTS	۵	۱۶/۱۱/۱۹۳۷	St. Louis, Missouri, United States
Win	17–1–1	Chuck Vickers	KO	2 (10)	۰۹/۱۱/۱۹۳۷	Fort Wayne, Indiana, United States
Win	16–1–1	Charley Dawson	TKO	5 (5)	۱۷/۰۹/۱۹۳۷	St. Louis, Missouri, United States
Win	15–1–1	Sammy Slaughter	PTS	۱۰	۰۹/۰۹/۱۹۳۷	Indianapolis, Indiana, United States
Loss	14–1–1	Billy Adams	PTS	۸	۰۱/۰۹/۱۹۳۷	Cincinnati, Ohio, United States
Win	14–0–1	Al Dublinsky	KO	3 (6)	۱۹/۰۸/۱۹۳۷	unknown
Win	13–0–1	Frank Hatfield	KO	1 (8)	۲۶/۰۴/۱۹۳۷	Cincinnati, Ohio, United States
Win	12–0–1	Karl Martin	TKO	1 (8)	۲۳/۰۴/۱۹۳۷	Indianapolis, Indiana, United States
Win	11–0–1	Charley Dawson	PTS	۸	۰۹/۰۴/۱۹۳۷	Indianapolis, Indiana, United States
Win	10–0–1	Ham Pounder	KO	2 (8)	۲۳/۰۳/۱۹۳۷	Ponca City, Oklahoma, United States
Win	9–0–1	Joe Huff	KO	3 (6)	۰۲/۰۲/۱۹۳۷	St. Louis, Missouri, United States
Draw	8–0–1	Sammy Jackson	Draw	۸	۲۹/۰۱/۱۹۳۷	Quincy, Illinois, United States
Win	7–0–1	Johnny Davis	KO	4 (8)	۱۸/۰۱/۱۹۳۷	Quincy, Illinois, United States
Win	6–0–1	Dynamite Payne	KO	1 (8)	۰۵/۰۱/۱۹۳۷	St. Louis, Missouri, United States
Win	5–0–1	Sammy Jackson	PTS	۵	۰۹/۱۰/۱۹۳۶	St. Louis, Missouri, United States
Win	4–0–1	Murray Allen	KO	2 (6)	۳۰/۰۹/۱۹۳۶	Keokuk, Iowa, United States
مساویDraw	3–0–1	Sammy Christian	Draw	۶	۰۴/۰۸/۱۹۳۶	Quincy, Illinois, United States
Win	3–0	Murray Allen	PTS	۶	۱۴/۰۷/۱۹۳۶	Quincy, Illinois, United States
Win	2–0	Kid Pocahuntas	KO	3 (8)	۳۱/۰۱/۱۹۳۶	Hot Springs, Arkansas, United States
Win	1–0	Billy Simms	KO	2 (4)	۰۳/۰۹/۱۹۳۵	Poplar Bluff, Missouri, United States	Professional debut.