آبگیرشناسی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

دریاچه هاوا، نیوزلند

دریاچه‌شناسی یا آبگیرشناسی یا لیمنولوژی (به انگلیسی: Limnology)، دانش مطالعه آب‌های داخلی است.[۱] آب‌های داخلی شامل انواع آبگیرها است ازجمله دریاچه، برکه، رودخانه، چشمه و تالاب و به‌طور کل هر گونه پهنه آبی به‌جز دریاها و اقیانوس‌ها.[۲]

آبگیرشناسی به عنوان شاخه‌ای از علوم محیط زیست و بوم‌شناسی به شمار رفته و جنبه‌های زیستی، شیمیایی، فیزیکی و زمین‌شناختی بوم‌سازگان آبی اعم از شیرین یا شور، ساکن یا روان، طبیعی یا ساخته انسان را مطالعه می‌کند.[۳]

دریاچه‌ها از نظر آبگیرشناسی[ویرایش]

آبگیرشناسی دریاچه‌ها را بر مبنای شاخص غذایی طبقه‌بندی می‌کند.

  • پرغذاساز
  • کم‌غذاساز، از این نظر یک دریاچه کم‌غذاساز (الیگوترافیک) محیطی است که ویژگی اصلی آن میزان پایین مغذی‌ها در آن است.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. «Limonology».
  2. «of inland watersLimonology,the sience».
  3. Lymnology/Wiki eng.