Yeni keynsçilik — Vikipediya

Yeni keynsçilik (ing. New Keynesianism) — Con Meynard Keynsin fikirlərinin inkişafı olan müasir makroiqtisadiyyatdakı düşüncə məktəbi. “Yeni keynsçilik” pul siyasətinin rolunu və mikroiqtisadiyyatla makroiqtisadiyyatın mexaniki olaraq ayrılmasını neokeynsizmdə yenidən nəzərdən keçirmişdir[1].

1930-cu illərdə yazdığı "Ümumi İstihdam, Faiz və Pul Nəzəriyyəsi" kitabında formalaşdırdığı Keynsin fikirləri alimləri və siyasətçiləri üzərindəki təsir 1960-cı illərə qədər davam etdi. 1960-cı illərdə yeni klassik iqtisadçılar Robert Lukas, Tomas Sercent və Robert Barro Keynsçilik nəzəriyyəsinin bir çox əsaslarını şübhə altına aldılar. 1980-ci illərdə yeni klassiklərin tənqidlərinə orijinal Keyns təlimini düzəldərək cavab verən iqtisadçılara "Yeni Keynesçilər" deyildi. Yeni Keynsçilər və yeni klassiklər arasındakı fikir ayrılığının əsas məqamı əmək haqqı və qiymət tənzimləmələrinin nə qədər tez baş verməsi sualıdır. Yeni klassiklər makroiqtisadi nəzəriyyələrini əmək haqqı və qiymət çevikliyi fərziyyəsinə söykənir, qiymətlərin sürətlə tələb və təklif bərabərliyini təmin etdiyinə inanırlar (bazarları “təmizləyir”)[2]. Yeni Keynsçilər “sərt” əmək haqqı və qiymət modellərini müdafiə edirlər, çünki bazar təmizlənməsi modellərinin qısa müddətli iqtisadi dalğalanmaları izah edə bilməyəcəyinə inanırlar. Yeni Keynesçilər əmək haqqı və qiymət sərtliyi nəzəriyyələri istər-istəməz işsizliyin niyə mövcud olduğunu və pul siyasətinin iqtisadi fəaliyyətə niyə təsir etdiyini izah edir[3].

Həm Keynsçilik, həm də monetarist makroiqtisadi paradiqmalar, qiymətlərin pul kütləsindəki dəyişikliklərə yavaş cavab verdiyini və bu səbəbdən qısa müddətdə pul siyasətinin məşğulluğa və istehsala təsir etdiyini iddia edirlər. Pul təklifi azalsa, insanlar daha az pul xərcləyir və mallara olan tələb azalır və xərc azalmaları istehsalın və iş yerlərinin azalmasına səbəb olur. Yeni klassiklər bu ifadəni ləng qiymət davranışı üçün tutarlı bir nəzəri izahın olmaması üçün tənqid edirlər[4]. Yeni Keynesiyalıların tədqiqatlarının əksəriyyəti bu boşluğu doldurmağa həsr edilmişdir.

Menyu xərcləri və məcmu tələb xarici təsirləri[redaktə | mənbəni redaktə et]

Bazarları təmizləmək üçün dərhal qiymət tənzimləməməsinin bir səbəbi qiymət dəyişikliklərinin pula başa gəlməsidir[5]. Qiymət dəyişikliyi üçün firma müştərilərinə yeni bir kataloq göndərməli, satış nümayəndələrinə yeni qiymət siyahıları paylamalı və ya restoranlarda olduğu kimi yeni menyular yazdırmalı ola bilər. "Menyu xərcləri" adlanan bu qiymət tənzimləmə xərcləri, firmaları qiymətlərini davamlı olaraq deyil, zaman-zaman tənzimləməyə məcbur edir[6].

İqtisadçılar menyu xərclərinin qısamüddətli iqtisadi dalğalanmaları izah edib etməyəcəyini müzakirə edirlər.

Skeptiklər menyu xərclərinin ümumiyyətlə çox aşağı olduğuna diqqət çəkirlər. Bu kiçik xərclərin, cəmiyyətə çox baha başa gələn resessiyaları izah etməyinin çətin olduğunu iddia edirlər. Bu fikri müdafiə edənlər kiçikin əhəmiyyətsiz olmadığını ifadə edirlər. Menyunun xərcləri tək bir firma üçün az olsa da, bütövlükdə iqtisadiyyata böyük təsir göstərə bilər.

Menyu maliyyəsi hipotezinin vəkilləri vəziyyəti belə təsvir edirlər. Qiymətlərin niyə yavaş-yavaş dəyişdiyini anlamaq üçün qiymət dəyişikliklərinin xarici təsir göstərdiyini, yəni firma və istehlakçılarının hüdudlarından kənara çıxan bir nəticəni qəbul etmək lazımdır. Məsələn, bir firmanın qiymət endirimi iqtisadiyyatda olan digər firmalara fayda gətirir. Bir firma qiyməti endirdikdə, orta qiymət səviyyəsini biraz aşağı salır və beləliklə real gəliri artırır. Daha yüksək gəlir bütün firmaların mallarına olan tələbi artırır. Bir firmanın qiymət tənzimləməsinin bütün digər firmaların məhsullarına olan tələbatdakı bu makroiqtisadi təsiri "məcmu tələb xariciliyi" adlanır. Bu fenomenin olması halında kiçik menyu xərcləri qiymət sərtliyinə səbəb ola bilər və bu sərtlik cəmiyyət üçün çox baha başa gələ bilər. Tutaq ki, General Motors qiymətlərini açıqladı və sonra pul təklifi azaldıqdan sonra qiymətləri kəsib kəsməməyə qərar verməlidir. Bunu etsələr, avtomobil alıcıları daha yüksək bir real gəlirə sahib olacaqlar və bu səbəbdən digər şirkətlərdən də daha çox mal alacaqlar. Bununla birlikdə General Motors digər şirkətlərin faydaları ilə maraqlanmır. Bu səbəbdən, bəzən menyunun maliyyətini daşımayacaq və qiymətləri endirməyəcəklər, baxmayaraq ki, belə bir endirim sosial baxımdan arzuolunandır. Bu, sərt qiymətlərin, bütün iqtisadiyyata ziyan vurması ilə yanaşı, onu qoyanlar üçün optimal olduğu bir nümunədir.

Asinxron qiymət[redaktə | mənbəni redaktə et]

Sərt qiymətlərlə bağlı izahatlarında Yeni Keynesçilər tez-tez qiymət sabitləşməsinin eyni vaxtda baş vermədiyini vurğulayırlar. Bunun əvəzinə, iqtisadiyyat boyunca qiymət tənzimləmələri asenkron olaraq baş verir.

İndi, qiymətlərin asinxron olduğunu düşünək: firmaların yarısı qiymətləri hər ayın birində, yarısı on beşində təyin edir. 10 mayda pul təklifində bir artım varsa, firmaların yarısı 15 mayda qiymətlərini artıra bilər[7].

Firmaların digər yarısı mayın 15-də qiymətlərini dəyişdirməyəcəyi üçün hər hansı bir firmanın qiymətindəki artım mallarının nisbi qiymətində artım və istehlakçı itkisinə səbəb olacaqdır. Bu səbəbdən bu firmaların qiymətləri çox yüksək qaldırmayacağı ehtimal olunur (nisbi qiymətlərdə dəyişiklik olmadığı sinxron qiymət tənzimlənməsindən fərqli olaraq). 15 May tarixində qiymət təyin edənlər qiymətlərində kiçik bir düzəliş edərsə, digər firmalar yalnız 1 İyundakı növbəsinə gəldikdə kiçik bir düzəliş edəcəklər, çünki onlar da nisbi qiymətlərini dəyişdirməkdən çəkinmək istəyirlər və s. hər ayın birinci və on beşində baş verən qiymət dəyişikliklərinin əhəmiyyətsizliyi səbəbindən qiymət səviyyəsi yavaşca yüksəlir[6]. Beləliklə, asinxroniya qiymət tənzimləmələrini maneə törədir, çünki heç bir firma böyük qiymət dəyişiklikləri edən birinci olmaq istəmir.

Mükəmməl olmayan koordinasiya[redaktə | mənbəni redaktə et]

Bəzi Yeni Keynesçilər alimlər tənəzzüllərin qeyri-kamil koordinasiyanın nəticəsi olduğunu irəli sürürlər. Koordinasiya problemləri qiymətləri və maaşları təyin edərkən ortaya çıxa bilər, çünki onları təyin edənlər əmək haqqı və qiymətləri təyin edən digər iqtisadi agentlərin davranışı ilə bağlı gözləntilər yaratmalıdırlar. Həmkarlar ittifaqı liderləri, digər həmkarlar ittifaqları tərəfindən əldə olunan razılaşmalara dair fərziyyələrə görə əmək haqqını müzakirə edirlər. Firmalar qiymətləri təyin edərkən digər firmalar tərəfindən qiymətlərin təyin olunmasına dair gözləntilərini nəzərə alır.

Qüsurlu koordinasiya nəticəsində tənəzzülün necə nəticələnə biləcəyini öyrənmək üçün aşağıdakı nümunəni nəzərdən keçirin. İqtisadiyyat iki firmadan ibarətdir. Pul təklifini azaltdıqdan sonra hər bir firma qiymətləri endirməyə qərar verməlidir. Hər bir firma mənfəəti maksimum dərəcədə artırmağa çalışır, lakin mənfəəti yalnız qiymət qərarlarına deyil, digər firmanın qərarlarına da bağlıdır. Heç bir firma qiyməti endirməzsə, real pulun miqdarı (yəni pulun qiymət səviyyəsinə bölünməsi) az olacaq, tənəzzül başlayacaq və hər firma yalnız on beş dollar qazanc əldə edəcəkdir.

Hər iki firma qiyməti endirsə, real pulun miqdarı böyük olacaq, tənəzzül olmayacaq və hər firma otuz dollar qazanc əldə edəcək. Hər iki firma tənəzzüldən yayınmağı üstün tutsa da, heç biri öz hərəkətləri ilə bunu edə bilməzlər.

Bir firma qiyməti endirsə, digəri salmasa, yenə də tənəzzül baş verəcək. Qiyməti endirən şirkət yalnız beş, digəri on beş alır. Bu illüstrasiyanın mahiyyəti ondan ibarətdir ki, hər bir firmanın qərarı digər firmanın əldə edə biləcəyi nəticələrin məcmuəsini təsir edir. Bir firma qiyməti endirdikdə, digər firma üçün fürsəti artırır, çünki ikincisi indi qiymətini endirərək tənəzzüldən çəkinə bilər. Bir firmanın qiymətindəki enmənin digər firmanın gəlirliliyinə göstərdiyi bu müsbət təsir məcmu tələbə xarici təsirdən qaynaqlana bilər.

Hər firmanın 15 qazandığı ən pis nəticə, mükəmməl olmayan bir koordinasiya nümunəsidir. İki firma koordinasiya edə bilsəydi, həm qiymətləri endirər, həm də istənilən nəticəni əldə edərdilər. Real həyatda, bu illüstrasiyadan fərqli olaraq, qiymətləri təyin edən çox sayda firma səbəbindən koordinasiya çox vaxt çətindir. Hekayənin mənəvi cəhəti ondadır ki, sərt qiymətlərdən heç kim faydalanmasa da, sadəcə sərt olacaqlar, çünki insanların gözlədiyi budur.

İstinadlar[redaktə | mənbəni redaktə et]

  1. ↑ Неокейнсианство  // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.). СПб.. 1890–1907.
  2. ↑ Fischer, S. "Long-Term Contracts, Rational Expectations, and the Optimal Money Supply Rule" (PDF). Journal of Political Economy. 85 (1). 1977: 191–205. doi:10.1086/260551. hdl:1721.1/63894. JSTOR 1828335.
  3. ↑ Goodfriend, Marvin and King, Robert G. The New Neoclassical Synthesis and The Role of Monetary Policy. Federal Reserve Bank of Richmond. Working papers. June 1997. No. 98–5. http://www.richmondfed.org/publications/research/working_papers/1998/pdf/wp98-5.pdf Arxivləşdirilib 2014-09-04 at the Wayback Machine.
  4. ↑ Taylor, John B. "Aggregate Dynamics and Staggered Contracts". Journal of Political Economy. 88 (1). 1980: 1–23. doi:10.1086/260845.
  5. ↑ Taylor, John B. "Aggregate Dynamics and Staggered Contracts". Journal of Political Economy. 88 (1). 1980: 1–23. doi:10.1086/260845.
  6. ↑ 1 2 Mankiw, N. Gregory. "A Quick Refresher Course in Macroeconomics". Journal of Economic Literature. 28. 1990: 1645–1660 [1658]. doi:10.3386/w3256.
  7. ↑ Dixon, Huw. The Role of imperfect competition in new Keynesian economics (PDF) // Surfing Economics: Essays for the Inquiring Economist. New York: Palgrave. 2001. ISBN 978-0333760611. 2022-05-24 tarixində arxivləşdirilib (PDF). İstifadə tarixi: 2020-11-16.
Mənbə — "https://az.wikipedia.org/w/index.php?title=Yeni_keynsçilik&oldid=7529024"