Kənd təsərrüfatı iqtisadiyyatı — Vikipediya

Kənd təsərrüfatı iqtisadiyyatı — qida və lif istehsalını və paylanmasını optimallaşdırmaq üçün iqtisadi nəzəriyyənin tətbiqi ilə əlaqəli tətbiq olunan bir iqtisadiyyat sahəsidir. Kənd təsərrüfatı iqtisadiyyatı, xüsusilə torpaq istifadəsi ilə məşğul olan və yaxşı torpaq ekosistemini qoruyarkən məhsullarını maksimum dərəcədə artırmağa yönəlmiş iqtisadiyyatın bir qolu olaraq başladı. XX əsrdə intizam genişləndi və intizamın mövcud əhatə dairəsi daha genişdir. Kənd təsərrüfatı iqtisadiyyatı bu gün ənənəvi iqtisadiyyatla böyük ölçüdə üst-üstə düşən bir çox tətbiq sahəsini əhatə edir.[1][2][3][4] Kənd təsərrüfatı iqtisadçıları iqtisadiyyat, ekonometriya, inkişaf iqtisadiyyatı və ətraf mühitin iqtisadiyyatı sahəsindəki araşdırmalara əhəmiyyətli töhfələr vermişlər. Kənd təsərrüfatı iqtisadiyyatı qida siyasətini, əkinçilik siyasətini və ətraf mühit siyasətini təsir edir.

Yaranması[redaktə | mənbəni redaktə et]

Maknari-Houqen təsərrüfat yardım qanun layihəsini zibil qutusuna "VETO" etiketli zibil qutusuna daşıyan ABŞ Prezidenti Kelvin Kulicin cizgi filmi

İqtisadiyyat, qıtlıq şəraitində resursların bölüşdürülməsinin öyrənilməsi kimi müəyyən edilmişdir. Kənd təsərrüfatı iqtisadiyyatı və ya kənd təsərrüfatı istehsalçılarının verdiyi qərarları optimallaşdırmaq üçün iqtisadi metodların tətbiqi 20. əsrin əvvəllərində önə çıxdı. Kənd təsərrüfatı iqtisadiyyatı sahəsi yenidən torpaq iqtisadiyyatı üzərində işləyir. Henri Çarlz Teylor, 1909-cu ildə Wisconsin-də Kənd Təsərrüfatı İqtisadiyyatı Departamentinin yaradılmasına ən böyük töhfə verdi.[5]

Digər bir iştirakçı, 1979-cu il iqtisadiyyat üzrə Nobel mükafatçısı Theodor Schultz inkişaf iqtisadiyyatını bilavasitə kənd təsərrüfatı ilə əlaqəli bir problem olaraq araşdıran ilk şəxslərdən biri idi[6] . Şults eyni zamanda əkinçilik iqtisadiyyatının empirik təhlili üçün bir vasitə kimi ekonometrikanın yaradılmasında mühüm rol oynamışdır; 1956-cı ildəki əlamətdar məqaləsində kənd təsərrüfatındakı tədarük tərəfli analizin kökündə bataqlıq olduğunu söylədi və bunun səhv edildiyini və sadəcə edildiyini söylədi[7].

Bir alim kənd təsərrüfatı iqtisadiyyatının inkişafını ümumiləşdirir:

Kənd təsərrüfatı iqtisadiyyatı XIX əsrin sonlarında meydana gəldi, firma nəzəriyyəsini marketinq və təşkilat nəzəriyyəsi ilə birləşdirdi və XX əsrdə əsasən ümumi iqtisadiyyatın empirik bir qolu kimi inkişaf etdi. Bu intizam riyazi statistikanın empirik tətbiqləri ilə sıx əlaqəli idi və ekonometrik metodlara erkən və əhəmiyyətli töhfələr verdi. 1960-cı illərdə və sonrasında, OECD ölkələrində əkinçilik sektorları azaldıqca, aqrar iqtisadçılar, yoxsul ölkələrin inkişaf qayğıları, zəngin ölkələrdə kənd təsərrüfatının ticarət və makroiqtisadi siyasətlərə təsirləri, müxtəlif istehsal növləri, istehlakı və ətraf mühit və qaynaq problemləri ilə maraqlanırdı.[8]

Kənd təsərrüfatı iqtisadçıları veb modeli,[9] hedonik reqressiya qiymətləri modelləri [10], yeni texnologiyalar və diffuziya modelləri,[11] çox dəyişkən məhsuldarlıq və səmərəlilik nəzəriyyəsi kimi modellər vasitəsilə iqtisadiyyata bir çox tanınmış töhfələr vermişlər. və ölçmələr,[12][13] və təsadüfi əmsalların reqressiyası. Kənd təsərrüfatı sektoru çox vaxt mükəmməl rəqabətin iqtisadi paradiqmasının ən yaxşı nümunəsi kimi göstərilir.

Asiyada kənd təsərrüfatı iqtisadiyyatı ilk dəfə 1919-cu ildə Filippin Universitetinin Los Baños kənd təsərrüfatı iqtisadiyyatı fakültəsi tərəfindən təklif edilmişdir. Bu gün əkinçilik iqtisadiyyatı sahəsi təsərrüfat rəhbərliyi və istehsal iqtisadiyyatı, kənd maliyyəsi və qurumları, kənd təsərrüfatı marketinqi və qiymətləri, kənd təsərrüfatı siyasəti və inkişafı, qida və qidalanma iqtisadiyyatı və ətraf mühit və təbii ehtiyatlar iqtisadiyyatını əhatə edən daha inteqrasiya olunmuş bir intizama çevrilmişdir.

Bu sahədəki bir alimin dediyinə görə, 1970-ci illərdən bəri kənd təsərrüfatı iqtisadiyyatı əsasən yeddi əsas mövzu üzərində dayanırdı: ətraf mühit və kənd təsərrüfatı mənbələri; risk və qeyri-müəyyənlik; qida və istehlakçı iqtisadiyyatı; qiymətlər və gəlir; bazar strukturları; ticarət və inkişaf; texniki dəyişikliklər və insan kapitalı.

Kənd təsərrüfatı iqtisadiyyatının əsas mövzuları[redaktə | mənbəni redaktə et]

Kənd təsərrüfatı mühiti və təbii ehtiyatlar[redaktə | mənbəni redaktə et]

Ətraf mühit iqtisadiyyatı sahəsində aqronom iqtisadçılar üç əsas sahəyə öz töhfələrini verdilər: xarici ətraf mühit faktorlarına nəzarət etmək üçün təşviqlərin inkişafı (məsələn, kənd təsərrüfatı istehsalından suyun çirklənməsi), təbii ehtiyatlardan bazar mənfəəti və ətraf mühitin faydaları (cəlbedici kənd kimi) landşaft) və həmçinin iqtisadi fəaliyyətlə ətraf mühitə təsirlər arasındakı kompleks əlaqə [14]. Təbii ehtiyatlar baxımından aqronom iqtisadçılar torpaq idarəçiliyini yaxşılaşdırmaq, eroziyanın qarşısını almaq, zərərvericilərə qarşı mübarizə, biomüxtəlifliyi qorumaq və heyvandarlıqda xəstəliklərin qarşısını almaq üçün kəmiyyət alətləri hazırlamışlar.[15]

Qida və istehlakçı iqtisadiyyatı[redaktə | mənbəni redaktə et]

Əkinçilik iqtisadiyyatı sahəsi öz dövründə əsasən əkinçiliyə yönəldildiyi halda, son illərdə kənd təsərrüfatı iqtisadçıları qida istehlakı iqtisadiyyatı ilə bağlı müxtəlif mövzuları araşdırdılar. İqtisadçıların qiymətlərin və gəlirlərin təsiri üzərində çoxdan bəri vurğulamalarına əlavə olaraq, bu sahədəki tədqiqatçılar məlumat və keyfiyyət xüsusiyyətlərinin istehlakçı davranışına necə təsir etdiyini araşdırdılar. Kənd təsərrüfatı iqtisadçıları, ev təsərrüfatlarının qida almaq və ya evdə hazırlamaq arasındakı seçimləri, ərzaq qiymətlərinin necə təyin olunduğunu, yoxsulluq hədlərini təyin etdiyini, istehlakçıların qiymət və gəlir dəyişikliklərinə davamlı olaraq necə reaksiya verdiklərini və tədqiqat alətlərini və istehlakçı seçimlərini anlamaq üçün təcrübələr.[16]

İstehsal iqtisadiyyatı və təsərrüfat idarəetməsi[redaktə | mənbəni redaktə et]

Kənd təsərrüfatı iqtisadiyyatı sahəsində aparılan tədqiqatlar, kənd təsərrüfatı istehsalından əldə olunan gəlirləri, eləcə də fermerlərin xərclərini və tədarük cavablarını azaltmaq məqsədi daşıyır. Bir çox tədqiqat təsərrüfat səviyyəsindəki qərarlarda iqtisadi nəzəriyyəni tətbiq etmişdir. Risklər və qərarsızlıq altında qərar vermə ilə bağlı araşdırmaların məhsul sığortası siyasətlərinə və inkişaf etməkdə olan ölkələrdəki fermerlərin texnologiya tətbiqetmə seçimlərini necə etdiyinə dair real tətbiqləri vardır. Bu mövzular, su çatışmazlığı və qlobal iqlim dəyişikliyi kimi yeni mənbələr və ekoloji problemlər nəzərə alınmaqla, artan dünya əhalisi üçün kifayət qədər qida istehsalının perspektivlərini başa düşmək üçün vacibdir[17].

İnkişaf iqtisadiyyatı[redaktə | mənbəni redaktə et]

İnkişaf iqtisadiyyatı bütövlükdə az gəlirli ölkələrdə yaşayış şəraitinin yaxşılaşdırılması və az gəlirli ölkələrdə iqtisadi göstəricilərin yaxşılaşdırılması ilə əlaqədardır. İstər məşğulluq, istərsə də ÜDM payı baxımından kənd təsərrüfatı inkişaf etməkdə olan ölkələrin əksəriyyətinin iqtisadiyyatının əhəmiyyətli bir hissəsini təşkil etdiyindən, aqronom iqtisadçı ekspertlər inkişaf iqtisadiyyatı ilə bağlı empirik tədqiqatların ön sıralarında olmuş və kənd təsərrüfatının iqtisadi inkişaf, iqtisadi artım və strukturdakı rolunu başa düşməyimizə kömək etmişdir. çevrilmə. Bir çox aqronom iqtisadçı inkişaf etməkdə olan ölkələrin qida sistemləri, əkinçiliklə qidalanma arasındakı əlaqələr və kənd təsərrüfatının təbii mühit kimi digər sahələrlə necə qarşılıqlı əlaqəsi ilə maraqlanır[18][19].

İstinadlar[redaktə | mənbəni redaktə et]

  1. Karl A. Fox (1987). "agricultural economics," The New Palgrave: A Dictionary of Economics, v. 1, pp. 55–62.
  2. B. L. Gardner (2001), "Agriculture, Economics of," International Encyclopedia of the Social & Behavioral Sciences, v. 1, pp. 337-344. Abstract & outline. Arxivləşdirilib 2019-11-07 at the Wayback Machine
  3. C. Ford Runge (2008). "agricultural economics," The New Palgrave Dictionary of Economics, 2nd Ed., Abstract. Arxivləşdirilib 2018-02-10 at the Wayback Machine
  4. Daniel A. Sumner, Julian M. Alson, and Joseph W. Glauber (2010). "Evolution of the Economics of Agricultural Policy", American Journal of Agricultural Economics, v. 92, pp. 403-423.
  5. Shaars, Marvin A. "The Story of The Department of Agricultural Economics: 1909-1972" (PDF). 1972. 2020-04-02 tarixində orijinalından (PDF) arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2009-09-17.
  6. Schultz, Theodore. Economic Growth and Agriculture. New York: MacGraw-Hill. 1968.
  7. Schultz, Theodore W. "Reflections on Agricultural Production, Output and Supply". Journal of Farm Economics. 38 (3). 1956: 748–762. doi:10.2307/1234459. JSTOR 1234459.
  8. Runge, Ford. "Agricultural Economics: A Brief Intellectual History" (PDF). University of Minnesota Working Paper WP06-1. June 2006. səh. 1 (abstract). 2013-10-21 tarixində arxivləşdirilib (PDF). İstifadə tarixi: 2020-10-27.
  9. Mordecai Ezekiel. "The Cobweb Theorem" (PDF). Quarterly Journal of Economics. 52 (2). February 1938: 255–280. doi:10.2307/1881734. JSTOR 1881734. 2015-06-16 tarixində orijinalından (PDF) arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2015-03-05.
  10. Waugh, F. "Quality Factors Influencing Vegetable Prices". Journal of Farm Economics. 10 (2). 1928: 185–196. doi:10.2307/1230278. JSTOR 1230278.
  11. Griliches, Zvi. "Hybrid Corn: An Exploration in the Economics of Technical Change". Econometrica. 25 (4). 1957: 501–522. doi:10.2307/1905380. JSTOR 1905380.
  12. Farrell, M.J., "The Measurement of Productive Efficiency," Journal of the Royal Statistical Society Series A, General 125 Part 2(1957): 252-267. Farrell's frequently cited application involved an empirical application of state level agricultural data
  13. Vernon Wesley Ruttan, "Technological Progress in the Meatpacking Industry, 1919-47," USDA Marketing Research Report No. 59, 1954.
  14. Catherine L. Kling, Kathleen Segerson and Jason F. Shogren (2010). "Environmental Economics: How Agricultural Economists Helped Advance the Field" American Journal of Agricultural Economics, v. 92, pp. 487-505.
  15. Erik Lichtenberg, James Shortle, James Wilen and David Zilberman (2010). "Natural Resource Economics and Conservation: Contributions of Agricultural Economics and Agricultural Economists" American Journal of Agricultural Economics, v. 92, pp. 469-486.
  16. Laurian Unnevehr, James Eales, Helen Jensen, Jayson Lusk, Jill McCluskey and Jean Kinsey (2010). "Food and Consumer Economics" American Journal of Agricultural Economics, v. 92, pp. 506-521.
  17. Jean-Paul Chavas, Robert G. Chambers and Rulon D. Pope (2010). "Production Economics and Farm Management" American Journal of Agricultural Economics, v. 92, pp. 356-375.
  18. Douglas Gollin, Stephen Parente and Richard Rogerson (2002). "The Role of Agriculture in Development" The American Economic Review, v. 92, pp. 160-164.
  19. C. Peter Timmer (2002). "Agriculture and economic development" Handbook of Agricultural Economics, Vol 2, Part A, pp. 1487-1546.

Xarici keçidlər[redaktə | mənbəni redaktə et]