Bas Ter — Vikipediya

Şəhər
Bas Ter
Basse-Terre
Gerb
Gerb
15°59′45″ şm. e. 61°43′45″ q. u.
Ölkə  Qvadelupa
Tarixi və coğrafiyası
Əsası qoyulub 1643
Sahəsi 5,78 km²
Mərkəzin hündürlüyü m
Saat qurşağı
Əhalisi
Əhalisi 12 451 nəfər (2007)
Rəqəmsal identifikatorlar
Poçt indeksi 97100
Digər
ville-basseterre.fr
Xəritəni göstər/gizlə
Bas Ter xəritədə
Bas Ter
Bas Ter
Vikianbarın loqosu Vikianbarda əlaqəli mediafayllar
Bas Ter şəhəri Qvadelupa xəritəsində

Bas Ter (fr. Basse-Terre) — Qvadelupa (Kiçik Antil adaları) adasında şəhər, Qvadelupanın inzibati mərkəzi. Sufrier vulkanının ətəyində yerləşir. Əhalisi 12 100 nəfərdir (2008). Dəniz limanı yoxdur. Ancaq dərinsulu lövbər dayanacağı mövcuddur. Şəhərdə şəkər istehsalı üstünlük təşkil edir. Ərazidən şəkər xam malı, banan, kofe, kakaovanil daşınır.

Şəhərin tanınmış insanlarından biri  — fransız hərbiçisi və kompozitoru, dirijor, skripkaçı Bolon de Sen-Jorjdur.

Adlandırılması[redaktə | mənbəni redaktə et]

«Basse-Terre» sözü fransız dilindən «düzənlik» kimi tələffüz olunur. XVII əsrdə bu ərazi dənizçilərin küləkdən qorunma məkanı hesab olunurdu.

  • 16501794: Fort Uel (fr. Fort Houël)
  • 1794, 18101814, 18151816: Fort Metild (ing. Fort Mathilde).
  • 30 mart 1803—1810, 1816—1960: Fort Pişpans (fr. Fort Richepanse).
  • 1960—1989: Fort Sen-Şarl (fr. Fort Saint-Charles).
  • 1989 — Fort Lui-Delqres (fr. Fort Louis Delgrès)
  • 1643 — Bas Ter (fr. Basse-Terre)

Tarixi[redaktə | mənbəni redaktə et]

Ərazidə ilk hindulu yaşayış məskənlərinin tarixi e.ə. 2 300 ilə aiddir. Müasir şəhərin əsası 1643-cü ildə qoyulmuş[1]. XVIII əsrə qədər Bas Ter Qvadelupanın ticarət mərkəzi hesab olunurdu. Daha sonra isə qonşu Qrand-Ter adasında yerləşən Puan-a-Pitr oldu[1]. 1979-cu ildə baş vermiş tufan nəticəsində liman dağılmış və bu onun sonradan daha müasir yenilənməsi ilə nəticələndi[1]. Adada 1994-1995-ci illərdə baş vermiş quraqlıq nəticəsində banan yığımı kəskin azalmış[1].

İstinadlar[redaktə | mənbəni redaktə et]

  1. 1 2 3 4 «Basse-Terre.» Encyclopædia Britannica. Encyclopædia Britannica Ultimate Reference Suite. Chicago: Encyclopædia Britannica, 2012.