زمان دستوری مقوله‌ای دستوری است که موقعیت زمانی را تعیین می‌کند؛ به عبارت دیگر زمان دستوری شکل دستوری‌شدهٔ زمان تقویمی است. زمان دستوری جزو مقولات اساسی...

زمان گذشته یا زمان ماضی برای بیان رخ دادن رویداد یا وجود حالتی (به‌صورت مثبت یا منفی) در گذشته به‌کار می‌رود و دارای گونه‌های زیر است: از (بن گذشته + شناسه‌ی...

زمان حال یا مضارع در زبان فارسی به رویداد یا وجود حالتی (به‌صورت مثبت یا منفی) در زمان حال یا آینده می‌پردازد و دارای انواع زیر است: ساختار: بن مضارع +...

زمان آینده در زبان پارسی برای بیان رویدادی یا برنامه‌ای که مربوط به آینده است به‌کار می‌رود. زمان آینده در پارسی به سه روش ساخته می‌شود: ۱.《خواه+شناسه‌های...

می‌رساند، در حالی که فعل علاوه بر مفهوم رسانی، بر زمان دستوری، شخص و شمار آن نیز دلالت می‌کند. در مصدر زمان و شخص و شمار، معلوم نیست و به همین دلیل مصدر یکی...

فعل گذشته‌ی استمراری یا ماضی استمراری یک ساختار فعلی است که زمان گذشته (اشاره به زمان گذشته) و حالت تداوم را ترکیب می‌کند. یعنی بیانگر کاری است که در...

در انگلیسی، زمان حال استمراری یا حال پیوسته (Present Continuous) برای بیان رخدادهایی است که ما در میانه آن رویدادها قرار گرفته‌ایم. کاری که ما آن را آغاز...

جمله فقط جنبهٔ نقشی (functional) دارند و برای فراداد مقوله‌های دستوری نمود، زمان دستوری، وجهیت یا جهت فعل به کار می‌روند را با عنوان فعل‌های کمکی از سایر...

انگلیسی، زمان حال ساده (Present Simple) برای بیان اتفاقات به صورت عمومی استفاده می‌شود و بر خلاف نامش فقط مربوط به زمان حال نیست. ما از زمان حال ساده...

در انگلیسی، زمان گذشته ساده (به انگلیسی: Simple past) برای بیان اتفاقاتی است که در زمان گذشته رخ داده‌است و کاملاً به پایان رسیده‌است. فعل انگلیسی اگر...

زمان حال کامل(به انگلیسی: Present perfect) نام یک زمان دستوری دارای نمود کامل است. در زبانهایی مانند فارسی و انگلیسی نمود کامل نقش مهمی در کارکردهای زمان...