French
DeutschDavid Gilmour - Vikipedi
| David Gilmour | |
|---|---|
.jpg) 2015'te Gilmour | |
| Genel bilgiler | |
| Doğum | David Jon Gilmour 6 Mart 1946 Cambridge, İngiltere |
| Tarzlar | Progressive rock, hard rock, blues-rock, psychedelic rock |
| Meslekler | Gitarist, Şarkıcı, Müzisyen, Söz yazarı, Prodüktör |
| Çalgılar | Vokal, gitar, bas gitar, klavye, saksafon, bateri, armonika |
| Etkin yıllar | 1963-günümüz |
| Müzik şirketi | Capitol, Columbia, Sony, EMI |
| İlişkili hareketler | Pink Floyd, Joker's Wild, Deep End, The Law |
| Resmî site | www.davidgilmour.com |
| Önemli çalgılar | |
Fender Stratocaster Fender Telecaster Gibson Les Paul Goldtop Gretsch Duo Jet Jedson Lap Steel Hiwatt amps & WEM cabinets | |
David Jon Gilmour CBE (d. 6 Mart 1946, Cambridge), Pink Floyd adlı rock grubunun üyesi olan İngiliz gitarist, şarkıcı ve söz yazarıdır. Kurucu üye Syd Barrett'ın ayrılmasından kısa bir süre önce 1967'de gruba katıldı.[1] 1980'lerin başında Pink Floyd, müzik tarihinin en çok satan ve en çok beğenilen gruplarından biri haline geldi.[2] 1985'te Roger Waters'ın ayrılmasının ardından Pink Floyd, Gilmour'un liderliğinde devam etti ve üç stüdyo albümü daha yayınladı.
Gilmour, Dream Academy gibi çeşitli sanatçılara prodüktörlük yaptı. Solo çalışmalarına devam ederek stüdyo albümleri yayınladı: David Gilmour (1978), About Face (1984), On an Island (2006) ve Rattle That Lock (2015). Beşinci solo albümü Luck and Strange 6 Eylül 2024'te yayınlandı.[3] Ayrıca şarkıcı-söz yazarı Kate Bush'u kamuoyunun dikkatine sunduğu, erken dönem kayıtlarını finanse ettiği ve bir plak sözleşmesi bulmasına yardımcı olduğu için de saygı görmektedir.
Pink Floyd üyesi olarak Gilmour, 1996'da ABD Rock and Roll Onur Listesi'ne ve 2005'te İngiltere Müzik Onur Listesi'ne girdi. 2003'te Gilmour, Britanya İmparatorluk Nişanı Komutanı (CBE) unvanını aldı. 2008 Q Ödülleri'nde Olağanüstü Katkı ödülünü aldı.[4] 2023'te Rolling Stone, onu tüm zamanların en iyi gitaristleri listesinde 28. sıraya koydu.[5] Ayrıca 2009'da Planet Rock dinleyicileri tarafından rock'taki en iyi sesler arasında 36. sıraya seçildi.[6]
Gilmour, hayvan hakları, çevrecilik, evsizlik, yoksulluk ve insan hakları gibi konularla ilgili projelerde yer aldı. İki kez evlendi ve sekiz çocuk babasıdır. Roman yazarı olan eşi Polly Samson, şarkılarının çoğuna söz yazmıştır.
Kariyeri
[değiştir | kaynağı değiştir]1962'de arkadaşlarıyla Jokers Wild isimli blues rock tarzı bir grup kurarak Paris'e gidip Avrupa turu yaptı. Fransızcası iyiydi ve müziğin yanı sıra Paris'te erkek model olarak çalıştı. 1967 yılında arkadaşı Syd Barrett'ın teklifi ile Pink Floyd'a katıldı. Grubun beş kişi olduğu kısa dönemde A Saucerful of Secrets isimli bir de albüm çıkardılar. Sadece beş ay Syd Barrett ile birlikte çaldıktan sonra Barrett rahatsızlığı nedeniyle gruptan ayrılmıştır. Barrett, Pink Floyd'un lideri konumda olması nedeniyle o ayrıldıktan sonra grup bocalamış, Gilmour grubun umudu olmuştur. Gilmour'un Pink Floyd'da seslendirdiği ilk şarkı Julia Dream'dir. Onun özgün gitar çalış tarzıyla Pink Floyd, dönemindeki diğer gruplardan ayrı bir yere sahip olmuştur. Syd Barrett gittikten sonra grup lidersiz devam etmiş; bu da bir süre sonra sorun çıkarmaya başlamıştır. Grubun bas gitaristi ve söz yazarı Roger Waters yazdığı politik sözleri ve yarattığı müzik ile grubun en yaratıcısı konumuna gelmiş, kendini grubun diğer üyelerinden daha yukarıda görmeye, hatta gruba direktifler vermeye başlamıştır. Yaşanan anlaşmazlıklar sonucu Waters grubu dağıttığını açıklamış, fakat Gilmour buna karşı çıkıp Waters'a dava açmış ve davayı kazanarak Pink Floyd adını Nick Mason ve Rick Wright ile devam ettirmiştir. Grubun lideri olmuştur.
Roger Waters'ın gruptan ayrılmasından sonra 1987'de yayınlanan A Momentary Lapse of Reason'da grup şarkı sözü yazma konusunda sıkıntıya düşmüş ve dışarıdan yardım almıştır. Bu albümden sonra 1994'te yayınlanan The Division Bell'de ise Gilmour'un müzikal tarz ön plana çıkmış, albüm listelerde birinci sıraya yükselmiştir. Grup 2014'e kadar albüm çıkarmamıştır.
2014 yılına gelindiğinde 2008 yılında ölen Rick Wright için bir albüm yapmak isteyen David Gilmour, Nick Mason ile tekrar stüdyoya girip The Endless River isimli albümü çıkarmıştır. Bu albümde Division Bell albümünde yayınlanmayan parçalar kullanılmıştır. Bu albümden sonra Gilmour bir röportajında Pink Floyd'un tamamen bittiğini ve bir daha albüm çıkarmayacağını açıklamıştır.
Gilmour'un, David Gilmour, About Face, On An Island ve Rattle That Lock ve Luck and Strange isimli beş solo albümü bulunmaktadır. İlk prodüktörlüğünü 1973'te Unicorn adlı gruba yapmıştır. On An Island ve Rattle That Lock albümleri ise müzikal yaratıcılığının doruk noktasıdır.
Pink Floyd, gruptan ayrılan Waters ile yıllar sonra Temmuz 2005'te Londra 'da Hyde Park'ta Afrika'da yoksullukla mücadele için dünya genelinde 10 ülkede düzenlenen Live 8 konserinde birlikte sahneye çıkmıştır. Bu konser klasik dörtlünün (Waters, Wright, Gilmour, Mason) beraber çaldığı son konser olmuştur.
Gilmour deneyimli bir pilot ve havacılık tutkunudur. Bunun dışında model uçak ve enstrüman koleksiyonculuğu ile ilgilenir. Çift motorlu uçaklar, helikopterler, jetler için ehliyeti bulunmaktadır. Bunun yanı sıra çok pahalı bir gitar arşivine sahip olan Gilmour Fender Stratocaster'in 0001 seri numaralı gitarına sahiptir.
1986 yılında evlendiği Ginger Gilmour'dan 1990 yılında ayrıldı. 29 Temmuz 1994'te Polly Samson'la evlendi. Üçü eski eşinden olmak üzere 7 çocuk babasıdır.
Solo çalışmaları
[değiştir | kaynağı değiştir]- David Gilmour (1978)
- About Face (1984)
- On an Island (2006)
- Rattle That Lock (2015)
- Luck and Strange (2024)
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Povey 2008, s. 47.
- ^ For 250 million records sold see: "Pink Floyd Reunion Tops Fans' Wish List in Music Choice Survey". Bloomberg Television. 26 Eylül 2007. 12 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2012.; For 74.5 million RIAA certified units sold see: "Top Selling Artists". Recording Industry Association of America. 19 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2012.
- ^ Grow, Kory (5 Eylül 2024). "David Gilmour's 'Luck and Strange' Is a Sometimes Beautiful, Sometimes Chilly Dark Night of the Soul". Rolling Stone (İngilizce). 5 Eylül 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2024.
- ^ "Gilmour dedicates his award to late colleague". Q Awards. 10 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2011.
- ^ "The 250 Greatest Guitarists of All Time". Rolling Stone (İngilizce). 13 Ekim 2023. 14 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Ekim 2023.
- ^ "Robert Plant voted rock's greatest voice". MusicRadar. 4 Ocak 2009. 11 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Eylül 2015.
