Birden fazla başkenti olan ülkeler listesi - Vikipedi
Bazı ülkeler birden fazla başkente sahiptir. Bazı durumlarda, bir şehir belli bir amaç için, diğer şehirler ise başka bir amaç için başkent olabilir.
Günümüzde birden fazla başkenti olan ülkeler[değiştir | kaynağı değiştir]
Ülke | Başkentler | Detaylar |
---|---|---|
Benin | Porto-Novo | Resmî başkent; yasama organı merkezi |
Cotonou | De facto hükûmet merkezi; yargı organı merkezi | |
Bolivya | Sucre | Resmî kanunen başkent; ulusal millî yargı organı merkezi |
La Paz | Millî yürütme organı merkezi, yasama merkezi ve seçim organı | |
Burundi | Gitega | Resmî kanunen başkent |
Bujumbura | Millî yürütme organı merkezi | |
Şili | Santiago | Resmî başkent; millî idare ve yargı organları merkezi |
Valparaíso | Millî yasama organı merkezi | |
Fildişi Sahili | Yamoussoukro | Resmî başkent |
Abidjan | De facto hükûmet merkezi | |
Çekya | Prag | Resmî başkent, millî idare ve yasaama organları merkezi |
Brno | Millî yargı organı merkezi | |
Dominik Cumhuriyeti | Santo Domingo | Resmî başkent, millî idare ve yasama organı ve yargı organı merkezi |
Santo Domingo Oeste | Anayasa mahkemesi ve seçim kurulu merkezi | |
Mbabane | İdari başkent | |
Lobamba | Yasama ve kraliyet başkenti | |
Honduras | Tegucigalpa | De facto başkent ve Comayagüela ile birlikte merkez ilçe belediyelerini oluşturan iki şehirden biri |
Comayagüela | Tegucigalpa ile birlikte merkez ilçe belediyelerini oluşturan iki şehirden biri | |
Malezya | Kuala Lumpur | Resmî başkent ve kraliyet başkenti; millî yasama merkezi |
Putrajaya | İdari merkez ve millî yargı merkezi | |
Karadağ | Podgorica | Resmî başkent |
Çetine | Karadağ cumhurbaşkanı merkezi | |
Hollanda | Amsterdam | Hollanda Anayasası'na göre de jure başkent |
Lahey | Hükûmet merkezi | |
Güney Afrika | Pretoria | İdari ve yürütme başkenti |
Cape Town | Yasama başkenti | |
Bloemfontein | Yargı başkenti | |
Sri Lanka | Sri Jayawardenapura-Kotte | Resmî başkent[kaynak belirtilmeli] ve millî yasama merkezi |
Kolombo | Millî yürütme ve yargı organları merkezi | |
Tanzanya | Dodoma | Resmî ve yasama başkenti |
Darüsselam | De facto hükûmet merkezi; yargı organı merkezi | |
Batı Sahra (SDAC) | Layun | Beyan edilen başkent |
Tifariti | Geçici başkent | |
Yemen | San'a | Uluslararası tanınan başkent, Husiler tarafından kontrol ediliyor. |
Aden | Geçici başkent, Yemen Güvenlik Güçleri tarafından kontrol ediliyor. |
Eskiden birden fazla başkenti olan ülkeler[değiştir | kaynağı değiştir]
Ülke | Yıl | Başkentler | Detaylar |
---|---|---|---|
Afganistan | 1776–1818 | Kâbil | Yaz başkenti |
Peşaver | Sonbahar başkenti | ||
Çin Cumhuriyeti | 1937–1945 | Nankin | Japon İmparatorluğu kontrolündeki kukla devletin başkenti |
Çongçing | Kuomintang kontrolündeki Çin Cumhuriyeti'nin geçici başkenti | ||
1945–1991 | Nankin | İdari, yasama ve yargı başkenti (1949 tahliyesi ve 1992 uzlaşması arasında iddia edilmiştir) | |
Taipei | Kuomintang kontrolündeki Tayvan'ın geçici başkenti | ||
Gürcistan | 2012–2018 | Tiflis | Resmî ve idari başkent |
Kutaisi | Hükûmet merkezi | ||
AlmanyaA | 1990–1999 | Berlin | Resmî başkent |
Bonn | Hükûmet merkezi | ||
Kuzey Kore | 1948–1972 | Pyongyang | İdari merkez[1] |
Seul | Resmî ve anayasal de jure başkent[1] | ||
Britanya Hindistanı | 1858–1947 | Kalküta (1858–1911) | Kış başkenti |
Delhi (1911–1947) | |||
Shimla | Yaz başkenti | ||
Laos | 1947–1975 | Vientiane | İdari merkez |
Luang Prabang | Kraliyet başkenti | ||
Libya | 1951–1969 | Trablus | Libya Krallığı'nın iki resmî başkentinden birisi |
Bingazi | |||
Malavi | 1974–1994 | Lilongwe | İdari ve yargı başkenti |
Zomba | Yasama başkenti | ||
Filipinler | 1948–1976 | Quezon City | Resmî başkent |
Manila | De facto hükûmet merkezi | ||
1901–1976 | Baguio | Yaz başkenti (politik kullanımın dışında hâlâ yaz başkenti olarak bilinir) | |
Sırbistan-Karadağ | 2003–2006 | Belgrad | İdari ve yasama |
Podgorica | Yargı |
^A Bonn Batı Almanya'nın başkentiydi. Alman yeniden birleşmesi ile Berlin Almanya'nın başkenti oldu ve hükûmet 9 yıl sonra Bonn'dan, Berlin'e taşındı.
Ayrıca bakınız[değiştir | kaynağı değiştir]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ a b Eberstadt, Nick (1999). The End of North Korea. Washington: American Enterprise Institute. ss. 26, 32. ISBN 978-0-8447-4087-4.